Liseye gelmiş ama daha çarpım tablosunu, payda eşitlemeyi bile öğrenmemiş, Türkçede, Coğrafyada, Tarihte birçok eksiği olan öğrenciler bu yeni sistemde ya 0,5 leri bile bulmazsa?
Peki, nasıl oluyor da bu öğrenciler koca İlköğretim ve Ortaöğretim hayatlarından sonra hala bu durumdalar.
Tabii ki cevabımız hemen hemen aynı; Ne yapabiliriz sınıf geçme-kalma sistemin yönetmeliği belli onu için yapacak bir şey yok.
Ayrıca biz elimizden geleni fazlası ile yapıyoruz ama çocuklar ders çalışmıyor, Veliler duyarsız anca bu kadar.
Gerçi yönetmeliklerde ‘’Kurul Kararı ile Sınıf Tekrarı ’’, ‘’Sorumlu Geçme’’ ,’’Devamsızlıktan Kalma’’ gibi bazı uygulamalar var ama genel olarak bu yollarla sınıf tekrarı yapan öğrenci sayısı çok az.
Bizde bir yıl kaybını çok önemseyenlerdeniz ama bu şu anda olan şey sorunları hep bir üst sınıfa ve başka öğretmenlere devretmekten başka bir şey değil.
İşin sonunda da Üniversite sınavı gelip çattığında bu çocukları baraj altı puanlarla baş başa bırakıyoruz.
O zaman bu konu ile ilgili başka neler yapabiliriz.
Olayın kilidini açan İlköğretim olduğuna göre bilhassa İlköğretimde ana branşlarda başarısız olan öğrencilere yoğunlaşmamız lazım diye düşünüyoruz.
Ama Liseye geçmiş olanlarda dört yıl boyunca bu program uygulanabilir.
Bu yoğunlaşma ve yapılacak program ‘’ Yetiştirme Kursu ‘’ mantığı ile olmamalı.
Bilhassa Tekniği, Programı çok daha temelden basit ve küçük gruplar halinde olmalı.
İster hafta sonu, ister gün içinde isterse yaz tatilinde mutlaka bu çocuklara Özel, birebir Eğitim verilmeli. Hala başarısız olanlar varsa bir sonraki yılda bu programları devam etmeli.
Bu programlarda anlatılanlar çok temel konular olacağı için öğretmen sıkıntısı da yaşanmaz, önceliği branş öğretmenlerine vermek şartı ile onların yetişmediği durumlarda tüm branşlardaki öğretmenlerimiz bu eğitimi verebilir.
Şuanda okullarda Kurslara aktarılan para ve emeğin asıl gideceği yer bu çocuklar olmalı.
Yoksa her yıl Üniversite sınavındaki ders ortalamalarımız düşmeye devam edecek, sıfır çeken öğrenci sayısı artacak ve baraja takılan yüzbinler olacaktır.
Tüm bunların sonucunda ortaya çıkan tablo, yaşları 20 ‘lere dayanmış gençlerin hayal kırıklığı, istihdam kaybı ve asıl önemlisi kaybolan hayalleri olacaktır.
