adscode
adscode

Ata’yı Son Gören Kadın

Atatürk’ün naaşının Etnografya Müzesi’nden Anıtkabir’e taşınmasında teknik sorumlu olan Cafer Tanyeri, belki de hayatının en önemli 6 gününü kendi el yazısıyla kaleme aldığı 11 sayfalık notta anlattı.…

Ata’yı Son Gören Kadın
Kültür Sanat

-Hürriyet-

61 yıl sonra ortaya çıkan bu notlara göre, Atatürk’ün yüzünü son gören 6 kişi içinde sürpriz bir kişi de vardı: Kefenleme sırasında sütunların arasından çıkan ve imamın “Namahremdir” sözlerine aldırmayan bir Türk kadını...

1953’ün 4 Kasım’ı... Günlerden çarşamba... Atatürk’ün naaşının bulunduğu Etnografya Müzesi’ndeki hareketlilik sabah 08.00’de başlıyor. Naaşı çıkarma işinden sorumlu Ankara Erkek Teknik Yüksek Öğretmen Okulu ile Yapı Enstitüsü öğretmen ve öğrencilerinin önünde, eski Millet Meclisi Başkanı Abdülhalik Renda, eski Katib-i Umumi (Cumhurbaşkanlığı Genel Katibi) Kemal Gedeleç’e soruyor: “Protokolü imza eden, eskilerden, kimler var?” “Galiba sizinle ben” diyor Gedeleç ve devam ediyor: “Şükrü (Saraçoğlu) hasta imiş, Refik (Saydam) gitti (öldü), Fevzi Çakmak gitti, Nevzat Tandoğan gitti, Celal (Ata’nın yaverlerinden) gitti. Dediğim gibi ikimiz kaldık. Protokolü ikimiz imza edeceğiz.” Bu konuşmayı uzun bir sessizlik takip ediyor. 15 sene içinde bu kadar çok arkadaştan ayrılmanın meydana getirdiği üzücü bir sessizlik. Saat 09.30. Önde Meclis Başkanı Refik Koraltan ile Başbakan Adnan Menderes, hemen arkalarında Genelkurmay Başkanı Nuri Yamut ile Renda, onların arkasında sırayla eski ve yeni Katib-i Umumiler, Ankara Valisi Kemal Aygün ve Belediye Reisi Atıf Benderlioğlu. Ağır ağır merdivenleri çıkarak muvakkat kabre doğru ilerliyorlar. Bir dakikalık saygı duruşu yapılıyor. Herkesin yüzünde büyük bir heyecan. Benderlioğlu, Menderes’e yaklaşıp izin istiyor ve ekip başına işareti veriyor: “Açınız.”

 

 

430 KİLOGRAMIN SIRRI

Beyaz mermerler yavaş yavaş kaldırılıyor. Bütün bakışlar derinliği 120 santimetre kadar olan bir çukur ve bu çukurun üstündeki kızıl renkli toprak tabakasına çevriliyor. Lahidin yan duvarları sökülüyor. Mermerler duvara öyle kaynamış ki. Balyozla parçalanan beton duvarın demir armatürü ancak oksijen kaynağı ile kesiliyor. Sıra toprağın alınmasında. Kalınlığı 40 santimetre olan toprak, evvelce hazırlanan torbalara dolduruluyor ve müzenin yan odalarına taşınıyor. Anıtkabir’e konulacak. Toprağın altında çok paslanmış, sactan üç kapak görünüyor. Demir bir şasi üstüne konmuş ve kaynak yapılmış kapaklar büyük bir titizlikle oksijenle kesiliyor ve dışarı çıkarılıyor. İşte Ata’nın tabutu...
Çevrede sanki kimse nefes almıyor! Sadece bir kenarda oturmuş yaşlı gözlerle çalışmaları izleyen, Ata’nın kardeşi Makbule Atadan’ın hıçkırıkları duyuluyor.  Tabut üstündeki atlas bayrak iyice yapışmış, köşeleri siyaha dönüşmüş ve rutubetten çürümeye yüz tutmuş... Herkeste bir an önce Ata’yı görme arzusu...
Birkaç öğrenci, oldukça geniş olan çukura iniyor. Bir demir şasi üzerine oturtulmuş tabutu yukarıya çekmek için şasinin dört ucundaki halkalara caraskalın kancaları takılıyor. Ve tabut ağır ağır yukarıya çekiliyor...
Bütün eller Ata’ya uzanıyor. Tabut oldukça ağır. Kulaktan kulağa 430 kilogram lafı dolaşıyor. Yorumlar anlamlı: Ata’nın kişiliğinin ağırlığı...

 


YAZININ DEVAMI İÇİN TIKLAYIN!

 


Emoji ile tepki ver!

Bu Haberi Paylaş :

Etiketler :

Benzer Haberler
    0 Yorum
  • Yorumu Gönder
  • Diğer Yorumlar (0)