Pozitif yönde de çok önemli yatırımlar yapıldı, değişimler gerçekleşti. Ancak hala çok eksikler, yanlışlar, en önemlisi de göz boyamalar var. Ama ne kadar inandırıcı işte o tartışılır..
Eğitimin temel ilkeleri çoktan unutuldu. Tek hedef var o da sınavlar. Gelinen nokta da ortada.
Üretmeyen, sorunlara çözüm getiremeyen, sevginin her türlüsünden uzaklaşan, mutsuz ve bir kadar da şansız nesiller yetiştirmeye devam ediyoruz.
Arkadaşının başarısızlığıyla mutlu olan, çünkü ancak o başarısız olursa kendinin başarılı olacağına, istediği koleje ya da üniversiteye gireceğine inanan bir dayatmayla karşı karşıya bıraktık onları.
Gelinen nokta içler acısı. Ne öğrenci ve öğretmenler memnun ne de veli ve kamuoyu.
Ve bu sistem allanıp, pullanıp bize iyiymiş gibi gösterilmeye çalışıyor…
Anlayacağınız dünden bugüne değişen hiçbir şey yok!..
Eğitim ve bilime yönelik tüm uluslararası sıralamalarda en dipte yer alıyor, okul kırmada, kolay sınıf geçmede, torpilde, rapor almada ilk sırada yer alıyorsak, durup düşünmek gerekir…
Nasıl evlat istiyorsak öyle nesiller yetiştirmek gerekir ama her defasında tam tersini yapıyoruz.
Kabahatli kim mi?
Hepimiziz…