Eğitimi ve çocuklarımızı sınav kölesi haline getirdik

Yeter artık bitsin şu terör!

Yok mu bu işin uzmanı, yok mu alınacak önlemler, yok mu kökünü kazıyacak projeler?
Ne yapılacaksa bir an önce yapılsın, el mi yaman, bey mi yaman görsünler artık...
Aylardır teröre kilitlendik kaldık.
Ne en temel sorunlarımızı yeterince tartışabiliyoruz ne de enerjimizi üretime dönüştürebiliyoruz.
Oysa, her zamankinden çok daha fazla çalışmak, üretmek ve paylaşmak zorundayız...

Araçtı amaç oldu
Sınavlar, eğitimin çok ufak bir ayrıntısı.
Ölçme değerlendirme sisteminin olmazsa olmaz bir parçası. Ama kesinlikle, sınav demek her şey demek değil. Çünkü sınavlara hiç gerek kalmadan da eğitimde yol kat etmek mümkün. Yeter ki istensin...
Eğitim ve öğretimin kişilere kazandırmak istediği yüzlerce hedefi var.
Sınav ve sınavlardaki başarı, onlardan sadece biri.
Peki, biz ne yaptık? O yüzlerce hedefi bir yana ittik ve sınavları tek hedef haline getirdik.
Bir öğrenci ya da öğretim kurumu sınavlarda başarılıysa, başarılılar, yeterince başarılı değillerse, tu kakalar.
Böyle bir saçmalık olmaz, olmamalı ama maalesef ülke olarak sınav cumhuriyeti, bireyler olarak da sınavkolik haline geldik.
Peki, niye ve nasıl bu hale geldik?
Soran, sorgulayan nesiller yetişmesin diye kurgulanmış bir senaryo mu uygulanıyor yoksa böylesi bir sistem herkesin işine mi geliyor?..
Keşke tüm ön yargılardan kurtularak sağduyuyla konuşabilsek tüm bu konuları ama nerdeeee...

Dershaneler kapandı mı?
Sınavlara dayalı eğitim sisteminin tek kazananı var. O da dershaneler. Güya kapandılar. Ama dershane düzeni aynen devam ediyor.
Nasıl mı?
Neredeyse tüm okulları dershaneye çevirerek.
Televizyondaki reklamlar dikkatinizi çekmiştir:
TEOG’a, YGS’ye, LYS’ye en iyi şekilde hazırlanır!
Sanırsınız ki dershane ama okul reklamı.
Ayrıca güya eğitim kurumlarının reklam yapmaları yasaktı!

Bu dayatma bitmeli!
Sınavlara endeksli eğitim sisteminden bir an önce kurtulmalıyız.
Eğitimdeki önceliklerimizi evrensel değerler çerçevesinde yeniden belirleyip, eğitim sistemimizi ona göre dizayn etmeliyiz.
Yoksa yarın, bugünleri de arar hale gelebiliriz.

Yazının devamı için tıklayınız !