27 Mayıs 2014 tarihinde Boğaziçi Üniversitesi’nde konusu Türkiye’de 0-8 Yaş Arası Çocuğa Yönelik Aile İçi Şiddet olan uluslararası bir konferans gerçekleştirildi.
Boğaziçi Üniversitesi, Hümanist Büro ve Frekans Araştırma tarafından 2013 yılında başlatılıp 2014 ‘de bitirilen ve Hollanda ‘dan Bernard van Leer Vakfı tarafından desteklenen ‘Türkiye’de 0-8 Yaş Arası Çocuğa Yönelik Aile İçi Şiddet Araştırması’ nın sonuçlarının değerlendirildiği konferansın amacı, araştırma sonuçlarını Türkiye’de çocuğa yönelik aile içi şiddetle mücadeleye yönelik çalışmalar yürüten kurumlara, alanda çalışanlara ve ilgili tüm taraflara sunmak ve onların faaliyetlerine bu suretle destek olabilmektir. Konuşmacıları arasında Dünya Sağlık Örgütü Şiddeti Önleme Programı yöneticilerinden Dr. Dinesh Sethi’nin de yer aldığı konferans tüm gün sürdü.
Yer: Boğaziçi Üniversitesi, Albert Long Hall
Tarih: 27 Mayıs 2014, Salı
Saat: 09.00 – 17.30
Konferansa konu olan ‘Türkiye’de 0-8 Yaş Arası Çocuğa Yönelik Aile İçi Şiddet Araştırması’ nın amacı çocuğa yönelik aile içi şiddetin yaygınlığı, yöntemleri ve özellikle de uygulanmasına neden olan koşullarla ilgili somut veriler elde etmek, bu yolla müdahale yöntemleri ile araştırma ve politika önerileri geliştirmektir.
Frekans Araştırma tarafından yapılan saha çalışmasında, 12 bölgeyi temsil eden 26 ilde, 4.101 kişi ile yüz yüze görüşmeler gerçekleştirildi. Araştırma ekibi araştırma yönteminin belirlenmesine, soru formlarının oluşturulmasına ve anketörlerin eğitilmesine katkı sağladı. Yapılan görüşmeler sonrasında toplanan veriler araştırma ekibi tarafından analiz edildi, bulgular alandan uzmanlarla tartışılarak rapor haline getirildi.
Bu kapsamda ortaya çıkan bulgulardan bazıları :
Çocuklarının kendilerini kızdıran davranışlarına karşı ebeveynlerin %74’ü duygusal şiddet yöntemlerine (çocuğun sevdiği bir şeyin yasaklanması, temel ihtiyaçların kesilmesi, bir odaya kilitlemek, bağırmak, tehdit etmek, vb.), %23’ü ise fiziksel şiddet yöntemlerine (tokat atmak, itmek, sarsmak, saç/kulak çekmek vb.) başvurduklarını belirtiyor.
Ebeveynler duygusal şiddete çoğunlukla işe yaradığını düşündükleri için, fiziksel şiddete ise öfkelerini kontrol etmeyi başaramadıkları için başvurduklarını ifade ediyor.
Evde duygusal veya fiziksel şiddet var ise, o evde bulunan 0-8 yaş arası çocukların %70’i şiddete tanıklık ediyor.
Duygusal şiddete başvuran ebeveynlerin çoğu, bu yöntemlerin çocuklarına hiç zarar vermediğini düşünüyor. .
0-8 yaş arası çocukların %32’si oyun parkında, sokakta, spor sahasında, okul saatleri dışında okul bahçesinde, internet kafede yanında bir yetişkin olmadan zaman geçiriyor.
0-8 yaş arası çocukların %8’i 12 yaşından küçük bir başka çocuğun gözetiminde, %6’sı ise tek başına bir hafta içinde evde en az 1 saat geçiriyor.
0-8 yaş arası çocukların %66’sı günde en az 2 saatlerini TV izleyerek geçiriyor.
Çocukluklarında ve hali hazırda şiddet gören ebeveynlerin çocuklarına yönelik aile içinde yaşanan ihmal ve duygusal/ fiziksel şiddet deneyimlerine dair beyanları, şiddet görmeyenlere göre daha yüksek.
Ailede engelli bir bireyin olduğu hanelerde çocuklar daha çok ihmal ve duygusal/fiziksel şiddete maruz kalmakta ve tanıklık ediyor.
Araştırmada elde edilen bulgular ışığında, bundan sonrası için önerilen araştırma konuları ve yapılması önerilen politika değişikliklerinden bazıları ise:
Araştırma Önerileri:
Çocuğa yönelik ihmalin nedenleri ve ihmal davranışını etkileyen faktörleri kapsayacak bir "çocuğa yönelik ihmal araştırması”.
Toplumun cinsel istismar ile ilgili algısı ile istismar durumunda refleksini anlamaya ve cinsel istismar mağdurlarına yönelik hizmetlerin tanınırlığı ve etkililiğini tespite yönelik bir “çocuğa yönelik cinsel istismar araştırması”.
Şiddeti önlemeye yönelik kampanyaların şiddet davranışı ve algısı üzerindeki etkisini anlamaya yönelik bir “şiddet ile ilgili kampanya ve haberlere dair algı araştırması”.
Politika Önerileri:
“Aile danışmanlık hizmetleri” hem kalite hem de ücret bakımından tüm nüfus için erişilebilir şekilde yaygınlaştırılmalıdır.
Çok çocuk, tek / çalışan ebeveyn, ailede engelli birey bulunması gibi çocuğun bakım ve ilgi ihtiyacını karşılama konusunda ebeveynlerin zorlanabileceği haller için, ebeveynin kendine veya çocuğa daha fazla zaman ayırmasını sağlayacak “aile destek hizmetleri” geliştirilmelidir.
Güncel ve ağır tehlikeler için “istismar mağdurlarına yönelik destek hizmetleri” çeşitlendirilmeli, yaygınlaştırılmalı ve kolay erişilebilir hale getirilmelidir.
Koruyucu hizmetlerden yararlanma şiddet mağduru olma koşuluna bağlı olmamalı; “şiddete tanıklığın da korunma sebebi olarak kabul edilmesi” için gerekli yasal ve idari düzenlemeler yapılmalıdır.
Çocuğa yönelik ihmallerin ve istismar riskinin fark edilmesi ve önlenmesine yönelik bir “erken uyarı sistemi” kurulmalıdır.
Bernard van Leer Vakfı
Bernard van Leer Vakfı, Lahey, Hollanda merkezli bağımsız bir kuruluştur. Amacı, çocukların daha sağlıklı, güvenli ve destekleyici bir ortamda yetişmelerine katkı sağlamaktır. Vakıf dünyanın çeşitli ülkelerinde (Brezilya, Hindistan, İsrail, Peru, Tanzanya, Uganda, AB bölgesi) projelere destek olmaktadır. 15 yıldan fazla bir zamandır, Türkiye’de farklı paydaş ve ortaklıklarla, çeşitli projelere finansal ve teknik destek sağlayan vakfın paydaşları arasında AÇEV (Aile Çocuk Eğitim Vakfı), ÇAÇA (Çocuklar Aynı Çatının Altında Derneği), Beyoğlu Belediyesi, Ankara Üniversitesi Çocuk Kültürü Merkezi, Sakarya Üniversitesi Sosyal Hizmet Bölümü sayılabilir
Bernard van Leer Vakfı: Marc Mateheru / Türkiye Program Sorumlusu , Selim İltuş / Araştırma ve Değerlendirme Sorumlusu, Yiğit Aksakoğlu / Türkiye Danışmanı Araştırma Ekibi: Doç. Dr. Serra Müderrisoğlu , Uzm. Psk. Ceyda Dedeoğlu ,Av. Seda Akço ,Bürge Akbulut Saha Ekibi: Frekans Araştırma Şirketi
Yer: Boğaziçi Üniversitesi, Albert Long Hall
Tarih: 27 Mayıs 2014, Salı
Saat: 09.00 – 17.30
