Anadolu liseleri ve kolejlere gidenler eskiden hem çok iyi yabancı dil öğrenir hem de çok iyi akademik eğitim alırdı. Ülkemizin dünyaya açılması onlarla oldu. Kalifiye insan gücü yetişti.
Malını üreten, çantasını alıp dünyanın dört bir yanına ihracat yaptı.
Önce 8 yıllık kesintisiz eğitimle, sonra da 4+4+4’le eğitimin kimyasını bozduk.
Ortaokul ve ortaokul hazırlık sınıfları tarihe karıştı.
Tabela okullar furyası başladı.
Dünün düz liselerinden pek çoğu, bugünün Anadolu ve fen liseleri ile kolejlerden daha iyiydi...
Fabrika ayarlarına olmasa da, dünyanın ve ülkemizin gidişatına göre eğitimde yeni düzenlemeler yapmanın zamanı geldi de geçiyor.
Örneğin okul öncesi eğitim bir hatta iki yıl zorunlu hale gelmeli, ilkokul 6 yıla çıkmalı, sonrasında ise öğrencinin ilgi, yetenek, beceri, istek ve akademik başarısına göre kişiye özel doğru yol haritaları oluşturulmalıdır.
Orta okuldan önce istekli öğrenciler için mutlaka yabancı dil hazırlık sınıfı olmalıdır.
Özellikle de Üretim Lisesi diyeceğimiz yeni nesil liseler, yabancı kolejler ve gerçek fen ve anadolu liselerinde...
Şu an liseye bitirene kadar öğrencilere hiçbir donanım kazandırmıyoruz.
Meslek lisesi mezunları bile üniversiteye girebilmek için dershane kapısını aşındırıyor.
Akademik başarı ise ortada.
Sınavlardaki ortalamalar adeta yerlerde sürünüyor...
Üniversite giremeyen ya da girip de bitiren gençler büyük bir boşluk içerisinde.
Diplomaları var ama yabancı dilleri, işleri ve yeterli donanımları yok.
Çırak olma ya da herhangi bir meslek öğrenme yaşı işe çoktan geçmiş oluyor...
Tek çoçuğumuzun bile kariyer hakkının önüne set çekmeden ara ve dikey geçişlerin sınavlara göre değil, kişiye ve hayata göre şekillendiği modüler eğitim sistemlerinin zamanı geldi de geçiyor.
Bunu şimdi değilse ne zaman yapacağız, umut tacirliğine ne zaman son vereceğiz?..
