Oysa onların da en iyi eğitimi almaya hakları var. Ama bunu maalesef yeterince başaramıyoruz.
Eğer bu çocuklarımızın da geleceğine önem veriyorsak, hiçbir ayrım gözetmeksizin tıpkı diğer çocuklarımız gibi onlara da her türlü olanağı sağlamalıyız.
Onlar üretken ve mutlu olursa aileleri de mutlu olur ve bundan daha büyük mutluluk ne olabilir ki...
Bedeni ve ruhi yetersizliği olanlar, Anayasa’mızın 50. maddesi çerçevesinde özel olarak koruma altındalar. Peki bu kadarı yeterli mi?
Kesinlikle çok daha fazlası gerek, özellikle de eğitimleri ve istihdamları konusunda..
En iyi eğitimi almaları, kendilerine en uygun mesleklere sahibi olmaları, hayatın her alanında daha fazla yer edinerek sosyal bir statüye sahip olmaları, oturan olmaktan çıkıp üreten haline gelmeleri ülkemiz için büyük kazanç olacaktır…
Ülkelerin kalkınmışlık ve sosyal refah seviyesinin en önemli göstergelerinden birisi de onlara sağlanan hizmetlerdir. En azından bu konuda ne olur en ön sıralarda yer alalım…
Engelli olmaktan değil, engelli bakan olmaktan korkalım, kaçınalım, herkes gibi onları da sevgiyle kucaklayalım...
