Nasıl ki eski öğrencilik yıllarının, eski domateslerin, eski İstanbulun tadı yoksa, bayramların da artık eski tadı yok.
Bizler büyüdük de mi böyle oldu?
Çocukluğumuza mı özlem duyuyoruz?
Bütün bu arayışların altındaki neden bunlar mı?
Evet demek çok zor.
Şimdiki çocuklara bakıyoruz.
Bayram falan umurlarında değil.
Tıpkı yeni bir şeyler almanın keyfine varamadıkları gibi…
Bugün olanların pek çoğu elbette dün yoktu.
En başta da teknolojik ürünler, sosyal medya, mobil oyunlar ve daha niceleri.
İyi mi oldu, kötü mü?
Hemen her konuda artılar, eksiler öylesine çok ki…
Biz en iyisi mi dünü dünde bırakıp günümüze dönelim.
Bayramı en keyifli şekilde nasıl geçiririz, ona bakalım.
Sonuçta yine evin reisinin yani çocukların dediği olacak.
Umarız, biraz olsun bizi de düşünürler...
Eskiler pek özlenmez. Ama nedense eski bayramlara hep özlem duyulur.
Eskiden bayram demek heyecan, coşku, keyif demekti.
Şimdi ise tatilin ötesine geçemiyor.
O da yapabilenler için...
Pandemi nedeniyle çok bunaldık, kendimizi tatil yörelerine attık.
Hijyen koşullar, sosyal mesafe, maske hak getire.
Umarız, geçen yıl olduğu gibi bayram sonrasında her şeye sil baştan yeniden başlamayız…
Bayramı bayram tadında kutlayalım ama pandemi sürecinin hala devam ettiğini asla aklımızdan çıkartmayalım. Bunun bir de bayram sonrası var…
Sorunlar yok mu fazlasıyla var. Özellikle de işsiz gençler, sınav sonucu bekleyen öğrenciler, atama bekleyen öğretmenler, enkaza dönüşen veliler ve daha niceleri için. Ama ne olur bir kaç günlüğüne tüm sorunları unutun.
Bayram sonrası zaten yeterince canımızı yakacaklar…
Keyifli, sağlıklı, huzurlu, coşkulu bir bayram dileğiyle.
