Bizi biz yapan değerlerden o kadar çoğu yok olup gitti ki pek çoğumuzu şimdi onları hatırlamıyor
bile. Tıpkı bayramlar gibi. Oysa çocuklarımıza ve gelecek nesillere bırakacağımız en değerli
miras onlardı. Kabahatliyi de hiç uzaklarda aramayalım!..
Bir gün geriye baktığınızda unuttuğunuz, ihmal ettiğiniz, kırdığınız, kırıldığınız hiçbir şey
kalmamalı. En önemlisi de o güzel anılar hiç unutulmamalı. Bayramlar sanki hafızalarımız hep
taze kalsın diye vardı ama onu bile unuttuk...
Eğitim, gelecek nesilleri şekillendiren en önemli argümanlardan birisiydi. Onu da ihmal ettik ve
bugün bu noktaya gelmemizin gerekçelerini sıralarsak, eminiz ki ilk üçten birisi de o olacaktır.
Eğitimin önceliği ve hedefi, sınavlarda yüksek puan alan çocuklar yetiştirmek değil, iyi insan, iyi
evlat, iyi yurttaş, mutlu ve üretken kişiler yetiştirmek olmalıydı. Tam tersini yaptık.
Bol bol diplomamız oldu ama ne işimiz var ne de gelecek heyecanımız.
Mutlu muyuz?
Evet diyeni zor buluruz.
Peki o zaman nerede hata yapıyoruz sorusunu mutlaka bireysel ve toplumsal olarak kendimize
sormalı ve bayram bitmeden cevabını da bulmalıyız ki geleceğe çok daha emin adımlarla
yürüyelim...
Bayramlar çok şeydir ama en önemlisi kendimizle hesaplaşma günleridir. Kırılanların,
dökülenlerin, tamir edildiği, sevginin, huzurun, kazanımların paylaşıldığı günlerdir.
Siz mutlu olursanız, dünya mutlu olur. Onu uzaklarda aramayın...
