Bayramlar ulusların kimlik kartları gibidir. “Arkadaşını söyle senin kim olduğunu söyleyeyim “ özdeyişinde olduğu gibi bayramlara bakarak uluslar hakkında öngörüler de bulunabiliriz…
Milli ve manevi bayramlarımıza bir de bu pencereden bakmakta sonsuz yarar var ama ara ki eski bayramların tadını bulabilesiniz.
Nasıl ki eski öğrencilik yıllarının, eski domateslerin, eski İstanbulun, esi dostlukların tadı yoksa, bayramların da eski tadı yok.
Bizler büyüdük de mi böyle oldu yoksa her şey çok mu değişti mi?
Çocukluğumuza mı özlem duyuyoruz yoksa kaybettiklerimize mi üzülüyoruz?
Şimdiki çocuklara bakıyoruz. Bayram falan umurlarında değil. Tıpkı yeni bir şeyler almanın keyfine varamadıkları gibi...
Bugün sahip olduklarının pek çoğu elbette dün yoktu. En başta da akıllı telefonlar ve sosyal medya . Onlar mı, onları hayattan koparttı yoksa hayatlarına daha çok mu renk kattı?
İyi mi oldu, kötü mü?
Hemen her konuda artılar, eksiler öylesine çok ki...
Biz en iyisi mi dünü dünde bırakıp günümüze dönelim.
Bayramı en keyifli şekilde nasıl geçiririz, ona bakalım.
Eskiler pek özlenmez. Ama nedense eski bayramlara hep özlem duyulur.
Eskiden bayram demek heyecan, coşku, keyif demekti. Şimdi ise tatilin ötesine geçemiyor.
O da yapabilenler için...
Ara tatil çoktan bitti. Ama öğrenciler hâlâ tatilden bir şey anlayabilmiş değiller. Kalan da bayram telaşı ile geçeceği için baharla birlikte okula ayaklarını sürterek giderlerse hiç şaşırmamak gerekir.
Keyifli bayramlar, nasıl istiyorsanız öyle geçirin ama yüzünüzden gülücük hiç eksik olmasın…
Felaketler nedeniyle acıların en büyüğünü ve yalnızlığını yaşayanlara sabır ve metanet , yaralılara acil şifalar, aç ve açlıkta olanlara bereket ve yuva diliyoruz. Artık aramızda olmayanların da toprakları bol, ruhları şad olsun…
