Çok zor bir dönemden geçiyoruz ve hayatın bir an önce normale dönmesi gerekiyor. Çadırkentler, sahra hastaneleri, sahra mutfakları bu yüzden kuruldu. Çadır okullar da kurulabilir. Neden mi? Çocuklar ortada kalmasın, karınları doysun, moralleri yerine gelsin diye!
Mal ve can kayıpları olağanüstü düzeyde.
Aileler perişan.
Çocuklar her ne kadar olayın vahametini tam olarak anlayamasalar da yetişkinlerin acısı büyük.
Gidenlerin üzüntüsü, kalanların perişanlığı, risklerin henüz tam olarak ortadan kalkmamış olması onları kahrediyor.
İşte böylesi bir ortamda çocukları günde üç, beş saatliğine de olsa yaşıtlarıyla aynı ortamda buluşturup moral ve motivasyon kazandırmak, ebeveynleri de rahatlatacaktır.
Onca yakınını kaybetmişken hiç kimse çocuğunu uzaklara göndermez, gönderse de aklı onlarda kalır. Tedirgin olur.
Bu yüzden çocuklarının yanı başlarında olması en doğal ve en doğru olanı.
Okullar açılsın derken beklenti tabii ki eğitime kaldığı yerden devam edilsin yönünde olmayacaktır. Öyle de olmamalıdır.
Deprem bölgesindeki öğrenciler elbette derslerinden geri kalacak, elbette sınavlara hazır hale gelemeyecekler.
Hiç zaman geçirmeden bu yönde alınacak kararlar da açıklanmalı ki, bir de bunun yükü sırtlarına binmesin, moralleri hepten dibe vurmasın.
