Değişim Şart Ama Nasıl?

Eğitim ve öğretim, iki ayaklı bir süreç.
Eğitimde insani ve ahlaki değerleri kazandırırsınız, öğretimde de bilgiyi.
Bir olmazsa diğeri eksik kalır.
Ahalimi değerleri yüksek birisi, bileğimden yoksunsa hemen her alanda yarış kabiliyetini kaybeder.
Bilgiyle donanmış  birisi de etik ve ahlaki değerlerden yoksunsa, bir yerde mutlaka bir sorun var demektir.
Bu yüzden eğitim ve öğretimin, birbirine paralel olarak, birbiriyle yoğrularak kazandırılması gerekir.
Biri diğerinden ne az,ne çok olmalı. Yoksa, sıkıntılar yaşanır ve toparlanması güç olur...

İnsani diğerler, örneğin ahlak, örneğin etik değerler, örneğin, sevgi ve saygı, örneğin üretim, paylaşım, hoşgörü, doğruluk, liyakat. Bunların ve çok daha fazlasının her çocuğa kazandırması gerekir ki, her şeyden önce yi bir insan olsun.
Bu kazanımlar sadece bir dersin değil, tüm derslerin sorumluluğu altında. Onları daracık bir alana sıkıştırmak, eğitime de çocuğa da, insana da hakarettir.

Öğrenmeye gelince, sınırsız bir okyanus gibidir. Ne kadar öğrenirseniz öğrenin, öğrenmediklerinizin yanında bir hiçtir. İşte bu nedenle, kime neyi, ne kadar öğretmemiz gerektiği çok önemli.
Bunu başarabilen sistemler ya da ülkeler alıp başını giderken, diğerleri sadece seyretmekle ve başkalarının ürettiklerini tüketmekle yetiniyorlar. Tabi eğer kaynakları varsa!..

Eğitim ve öğretim kavramlarının içini boşaltmak ya da binlerce yıllık birikimi yok saymak kimseye bir şey kazandırmaz
İlle de birşeyler yapacağız ya da birilerini şirin gözükeceğiz diye yanlış yapanları tarih affetmez.
Bilmeden yapılan yanlışlıkları düzeltmek ise hepimizin görevi. Çünkü söz konusu olan çocuklarımızın ve ülkemizin geleceğidir.
Bu konuda, didişme yerine el birliği le en doğruyu bulmaya ve yapmaya odaklanmalıyız...
Milli ve manevi değerlerimize sıkı sıkıya sarılır ve bilim, teknolojiyle donanırsak bizi tutan zor olur...