Peki bu gidiş iyiye gidiş mi yoksa “dijital kölelik” ve daha da ötesi “uyuşturucudan daha beter bir bağımlılık” mı?
Yeşilay, eskiden, alkol, tütün ve uyuşturucu ile mücadele ederdi, şimdi dijital bağımlılık ilk sırada yer alıyor…
Dozunda olan her şey gibi dijital yaşamın da dozunda olanı hem zorunlu hem de yararlı. Korona döneminde bunu çok daha iyi anladık.
Fazlasına gelince, evet yararı kadar zararları da var. Hele ki bağımlılık haline geldiyse.
Ama asıl vahim olan, sanal çevre. Yani ailenin, okulun, mahallenin boşluğunu dolduran sanal çevre!
İyi ise iyi de, ya tuzaklarla dolu o mahallede kendinizi bir anda başka bir alemde bulursanız ne olacak?
Özellikle çocuk ve gençler, ekranın değil yaşamın içinde olmaları gerekirken, günün çoğunun dört duvar arasında ekran başında geçiriyor. Peki bu ne kadar sağlıklı?
Mobil bağımlılık, masa üstü bağımlılığı da gölgede bıraktı. Akıllı telefonlar, sanki vücudumuz en çok işlevi olan yeni bir organı haline geldi…
Sokağa çıkmadan aylarca yaşadık.
Peki bilgisayar, tablet ve hele ki mobil telefon ve internet olmadan ne kadar dayanabiliriz?
Günün birinde kesinlikle bu da başımıza gelecek ve siz asıl kıyameti o zaman görün!..
Teknolojik gelişmeler, fizyolojik gelişmenin çok ötesine geçti.
Garip olan ise bu konuların hiç ciddiye alınmaması!..
Bu ciddiyetsizliğin faturası, ileride, emin olun, koranadan çok daha ağır olacaktır!..
