Diplomalar, hangi kademede olursa en büyük gurur kaynağımızdı. Çerçeveletir duvara asardık ya da ebeveynlerimiz en değerli hazineleri gibi sarar, sarmalar gözden ırak bir yerde saklardı. Diploma sayısı artanlar parmakla gösterilirdi.
Peki ya şimdi?
Alınan diplomalar bir işe yarıyor mu?
Kağıt parçası olmanın ötesine geçiyor mu?
Gençlere bir yetkinlik ve iş kazandırıyor mu?
Elinizde diplomasi olan, ben bu işin uzmanıyım diyebiliyor mu
Dünyanın herhangi bir yerine gittiğinde kabul görüyor mu?..
Sanattan spora, aktüaliteden küresel sorunlara entellektüel bir dönenim sağlıyor mu? Alanlara avantaj yağmuru mu yaşatıyor yoksa boşa geçen yıllar, boşa harcanan emekler, para harcanan kaynaklar hüznü mü?..
Evet diplomaları sayımız çok arttı.
Cumhuriyet'in ilk yıllarında ilkokul diploması dahi olmasa, okuma yazma biliyorsa memur olunabiliniyorken, şimdi doktoralı gençlerimiz işsiz geziyor.
Bir yerlerde bir hata yapıyoruz ama nerede?
İnsan gücü ve istihdam planlaması konusunu bir kez daha ele almakta yarar var. Ama bu kez, ne olur bilimsel bir çerçeveye oturtulsun!..
