Veliler 4+4+4’e, dert+dert+dert ismini vermiş. Bir an önce kurtulmak gerektiğini, getirenler de açık açık ifade ediyor. Niye? Kamuoyu öyle istiyormuş. Peki getirirken kamuoyuna sordunuz mu? Dahası kamuoyu sadece üçüncü 4 mü yoksa hepsi kalksın mı istiyor?..
Diplomanın yeterince işe yaramadığını çok acı tecrübelerle de olsa cümle alım gördü.
Üniversite kontenjanlarının boş kalması,
üniversite başvurularının hızla düşmesi,
diplomasızların diplomalılardan daha fazla maaş alması,
MEB’in yeni arayışlar içerisine girmesi bu yüzden!
Peki sadece üçüncü 4’ü değiştirmekle, mesleki eğitime daha fazla ağırlık vermekle bu sorun çözülür mü?
Mümkün değil!
MEB, YÖK, ÖSYM ve benzeri kurumlar eğitime şaşı bakıyor,
Cumhurbaşkanlığı Eğitim ve Öğretim Politikaları Kurulu ve TBMM Milli Eğitim Komisyonu da gelişmelere seyirci kalıyordu.
Bu böyle devam ettiği sürece değişen hiçbir şey olmayacaktır.
Bugünkü bakış açısı ve bugünkü sistemle tüm okulları meslek lisesine dönüştürsek değişen ne olacak?
Meslek lisesine gidenlerin ne kadarı bu okullara gönüllü gitti,
ne kadarı o mesleği sevdi,
ne kadarı yetkinlik kazandı,
ne kadarı kendini yeterli hissediyor,
ne kadarı üniversiteyi değil de hayata atılmayı düşünüyor,
ne kadarı geleceğe umutla bakıyor,
ne kadarı öğrenim gördüğü mesleğin kendisine her kapıyı açacağına inanıyor,
ne kadarı gördükleri eğitimin iyi olduğuna inanıyor?..
Daha onlarca soru sıralayabiliriz ve memnuniyet oranları neredeyse hemen her konuda dibe vurmuş durumda.
İşte bu yüzden temel eğitimdeki revizyona son 4’ten değil ilk 4’ten hatta okul öncesinden başlamak gerekiyor!
Yoksa kalıcı olması mümkün değil.
Daha da vahimi sorunlar katlanarak büyümeye devam eder…
Eğitim gibi sosyolojik sorunlar
insangücü planlamasından istihdama,
kalkınma stratejilerinden dünyadaki gelişmelere,
lokomotif sektörlerden popülariteye,
maaşlardan itibara,
klasik mesleklerden geleceğin mesleklerine,
pratikten teoriye,
okul içi eğitimden mezuniyet sonrası eğitime kadar pek çok ayrıntıyı da beraberinde getirir.
Bu yüzden beklentiler bu çerçeveden ele alıp akılla, bilimle değerlendirildiğinde hem daha kalıcı olur hem de daha memnuniyet verici noktaya gelinir. En önemlisi de sık sık sistem değişikliğine gidilmesine gerek kalmaz!
Bu o kadar zor mu?
Kesinlikle hayır.
Çünkü hepimiz aynı şeyi istiyoruz…
Çocuklar dünyanın en masum insanlarıdır.
Onları eğitime, mesleğe, okula küstüren, ciddiye almayan biz yetişkinler ve herkese aynı gömleği giydiren eğitim sistemleridir.
Oysa her çocuk farklıdır.
Bizlere düşen görev çocuklarımızın bu farkındalıklarını keşfedip geliştirmek olmalıdır.
Hiçbir çocuk öyle ya da böyle hiçbir gerekçe ile gözden çıkartılmaz.
Eğitimin görevi onları değersizleştirmek, dışlamak, olup bitenlere seyirci kalmak değil onları kazanmaktır.
Meslek liseleri ya da fen ve Anadolu liseleri her çocuk için doğru seçenek değildir.
Mevcut sınavlarla da doğru okulların, doğru öğrencilerle eşleşmesi mümkün değildir.
Okul öncesinden başlamayan hiçbir revizyon da doğru revizyon değil günü kurtarmaya yöneliktir ve kalıcı olması mümkün değildir!..
