Dünden Bugüne Eğitim!..

Eğitimde, Cumhuriyet tarihimizin ilk yıllarındaki fabrika ayarlarına dönmek sanki en doğrusu olacaktır.
O yıllarda, üzerinde uzun uzun düşünülüp, taşınılır, planlanıp öyle uygulamaya geçirilirken, şimdilerde akşam karar alınıp, sabah proje başlatılıyor, sonra da niye böyle oldu diye telaşa kapılıyoruz...

Okul öncesinden, üniversiteye tüm eğitim kademelerinde ciddi sorunlar var ama en çok da liseler kan kaybetti.

Nedeni de çok açık, üniversiteye bağımlılığı azaltalım dedikçe daha da artırdık, dersaneleri kapacağız derken okulları da dershane haline getirdik!

Sonuç ortada. Yeni öğretim yılı başladı, hala gidecek lise bulamayan on binlerce lise var!

Öğrencileri istemedikleri liseye zorunlu kayıt yaptırarak ya da açık liseye mecbur bırakarak, çözüm üretmek, sorunları halinin altına süpürmekten başka bir şey değildir..

Eğitimde geldiğimiz son noktayı özetleyen çok önemli bir anekdot:

Ben 2 çocuğu okulldarda olan bir babayım. Büyük oğlum geçen sene LGS denilen sınava girdi. Yüzde 5 lik dilime girdi.

Bulunduğumuz şehirdeki Fen Liselerini bir kaç puanla kaçırdı. Diğer illerde olan Fen liselerine girebiliyordu fakat ben göndermedim.

Tercihler sırasında Tuzlada bulunan bir Düz Lise geldi. Gerçi bunlara Anadolu Liseleri diyorlar fakat ben hiçbir zaman bunlara Anadolu Lisesi demedim...dememde.

Çünkü eski o Anadolu Liselerinin ruhuna hakaret etmiş sayarım.
Düz liselerin ismini değiştirip Anadolu Lisesi yaptılar bildiğiniz gibi.
Ben şahsen Gebze’de oturuyorum. Çocuğumu Gebze dışında bir Liseye göndermeye zorlamaları (Puanlar yüzünden) çok büyük bir mantıksızlık. Bu durum Gebze deki okulları itibarsızlaştırmaktan üteye geçmiyor. Bunun yanındaki ekonomik ve sosyal kayıplarıda hiç saymıyorum bile.
 
Bu nedenlerden dolayı ben oğlumu oraya göndemedim ve puanı düşük olmasına rağmen Gebze OSB içinde açılan Anadolu Teknik Lisesi ne gönderdim.

Bunun daha avantajlı ve geleceği için daha yararlı olacağını düşünüyorum. Çünkü eğer ilerde Üniversiteye istediği bir bölüme giderse meslektaşlarına en az 5 yıl fark atar. Bunu yaşayan biri olarak söyliyorum.

 Ben 1991-1994 yılı Dıyarbakır Cumhuriyet Fen Lisesi mezunuyum. Bildiğiniz gibi o yıllarda Fen liselerinin belli bir saygınlığı ve ağırlığı vardı ve bugünki gibi her mahallede yoktu.

Dershaneye veya bir etüt merkezine gitmeden Gazi Üniversitesi Makina Mühendisliği ingilizce bölümünü kazandım.

O senelerde 52 kişi alıyodu o bölüm. Okulla gittiğimde her liseden öğrencinin geldiğini gördüm. Şunu çok iyi fark ettimki   Endüstri Meslek Lisesinden gelen öğrenciler bizden daha başarılıydılar. Çünki lisedeyden en azından çoğu mesleki dersleri pratik ve teorik olarak görmüşlerdi.

Ben Fen Liseinde bunların hiçbirini görmemiştim ve tasavur dahi edemiyordum. Üniversiteden mezun olduktan sonra 5 yıl ancak normal bir mühendis seviyesine geldim.
Eğer Meslek lisesinden mezun olsaydım mühendisliğe 5 yıl önceden direk başlayabilirdim.
 
Ben TEKNİK OKULLARIN bu memleketin kurtuluşu olduğunu düşünen insanlardan biriyim.
Her yıl binlerce insan Üniversite kapısına yığılmakta. Çünkü çoğu düz liselerden mezun ve mezun olduktan sonra herhangi bir mesleği ve qualifikasyonu yok.

Tek kurtuluşu Üniversite görüyor haklı olarak. Aksi taktirde herhangi birşey olamaz. Halbuki teknik liselerin kalitesini artırıp buraya çok kaliteli öğrencileri teşvik ederseniz insanların bir gelecek kaygısı olmaz.
Buralardan çıkan öğrenciler çok iyi mühendis, doktor, öğretmen …vb….olurlar. düz liselerin bu memlekete fazla bir faydası yok.
 
Siz bir gazeteci olarak bu konuları herzaman köşenize taşirsanız belki devletten birileri görüpte bu konunun üstüne düşebilir.