O ki, Milli Mücadele gibi destansı bir zafer kazanıldıktan sonra, asıl büyük savaşımız şimdi başlıyor diyerek, geleceğin inşası için öğretmenleri görevlendirir.
Mustafa Kemal için çocuklar, gençler ve onların eğitimi çok önemlidir. Yaşamı boyunca da hep öyle kalmıştır...
Peki ya ondan sonra? Köprülerin altından çok sular aktı ama Cumhuriyet Hükümetlerinin hemen hepsinde, öyle ya da böyle eğitim hep öncelikli alan oldu.
Peki eğitim ne işe yarar?
Cevabı çok zor bir soru! Hele ki şu soru çok daha zor:
Okula başladığınız ilk günden bugüne, eğitim size neler kazandırdı? Daha da önemlisi, aldığınız eğitimin ne kadarı işinize yaradı?..
Eğitim, bir kazanımlar bütünüdür. Örneğin, size bilgi ve donanım kazandırır. Yeni arkadaşlar edindirir.
İyiyi, kötüyü görmenizi sağlar.
Hakkı, hukuku, adaleti öğretir.
Hayata hazırlar.
Meslek öğretir.
Hayalleri gerçeğe dönüştürür...
Bu liste kişiden kişiye değiştiği gibi, eğitime bakış açısına göre farklılık da gösterebilir. Örneğin, bir kişi hatta bir eğitimci çıkıp, eğitim insanların hayatını zindana çeviriyor diyebilir. Kimileri daha da ötesine gidip, bazı eğitim modelleri, bırakın gelişmeyi, insanı köreltmenin ötesinde bir işe yaramıyor diye 4-5 seçenekli teste dayalı sınav odaklı eğitim modellerini gösterebilir.
Derin bir konu ve cevabı zor sorularla dolu!
İsterseniz, fazla uzağa gitmeden bu soruyu direkt kendinize sorun:
Çoğumuz en az 16-17 yıl, hatta bazılarımız 20 yıllık bir eğitim-öğretim sürecinden geçtik. Peki, elimizde diplomadan öte ne var ve o diploma ne kadar işe yarıyor?..
Diplomalı işsizlerin sayısına bakıldığında, diplomanın artık çok da fazla bir işe yaramadığını rahatlıkla söyleyebiliriz.
Mesleki donanım konusunda da söylenecek çok fazla bir şey yok.
Peki, iyi bir yurttaş, kendisiyle, çevresiyle barışık bir insan yetiştirebiliyor muyuz?
Onun da ötesinde, mademki eğitim bizleri hayata hazırlayacak, karşılaştığımız zorlukları çözmemize yardımcı alacak bir süreç, peki o donanımı kazandırıyor mu?
Ya hayaller?
Onları geliştiriyor ve gerçeğe dönüştürüyor mu yoksa hepten köreltiyor mu?
Dost ve arkadaş mı kazandırıyor yoksa en yakın arkadaşlarımızı bile bize rakip yaparak, başarımızı, onun başarısızlığı üzerine inşa ederek aramıza kara kedi mi sokuyor?..
İyiyi, doğruyu, hakkı, hukuku, adaleti mi öğretiyor yoksa hasta olmadan rapor almayı, çalışmadan sınıf geçmeyi, horonlu notlarla üniversiteye girmeyi ve vasat olmayı mı?..
Başta da dedim ya, eğitimi bir konuşmaya, tartışmaya, sorgulamaya başlarsak, sanki canımızı daha da sıkmanın ötesine geçemeyeceğiz...
Bu yüzden bu konuda laf edeceklere önerimiz, eğer ille de bir tartışma başlatacaklarsa, enine boyuna iyi düşünsünler deriz.
Yoksa altında kalabilirler.
Çünkü bu tartışma yüzlerce yıldır sürüyor ve her ne kadar galibi açık ara eğitim, öğretim, bilim gibi gözükse de durum hiç göründüğü gibi değil!..
Bütün hazır Milli Mücadeleye ve Atatürk’e yoğunlaşmışken, biraz da Cumhuriyet tarihi boyunca eğitim konusunda verilen Milli Mücadele’yi düşünün derim.
Nereden nerelere geldik, nerelere gidiyoruz?
Ne olur, çocuklarımızı, artık sınav enkazının altında ezdirmeyelim...
