Eğitim, hemen her alanda çok önemli mi yoksa gereğinden fazla abartıyor muyuz? Olmasa da olur mu, yoksa ekmek, su, hava kadar elzem mi? Eğitimde zorunluluk olmalı mı yoksa isteyen isteği kadar mı almalı? En önemlisi de nasıl bir eğitim?..
Bu konuda çok soru var ve hemen hepsi de hayati öneme sahip sorular.
Hiçbiri cevapsız kalmamalı.
Tek tek uzun uzadıya tartışılmalı ki, inanarak yola devam edilsin.
Gönülden yapılmayan her iş gibi inanmadan yapılan eğitimin de bir yararı olmadığı kesin.
İşte bu yüzden, eğer eğitim çok önemli ise başta öğrenciler olmak üzere toplumun her kesimini önce buna inandırmalıyız ki, geresi gelsin..
Eğitim bir yatırım mı, en temel ihtiyaç mı yoksa bir yaşama sanatı mı?
Daha da önemlisi, eğitim bir umut ışığı mı yoksa ömür törpüsü mü?
Eğitime yüklenen misyon öylesine önemli ki, altından kalkmak mümkün değil. Nitekim,
kalkamıyoruz da!..
Diploma için eğitim mi yoksa yaşam için eğitim mi, sorusunun cevabını bir türlü bulamadık.
Gelecek için eğitim diyoruz ama sınavlarla geleceğimizi ipotek altına aldık. Neredeyse ana okullarına bile sınavla öğrenci alır hale geldik.
Üniversite bitiyor, sınavlar bitmiyor.
Peki bu sınavlar, çocuklarımıza hangi yetkinlikleri kazandırıyor?
Akademik bir donanım sağlıyor mu?
Evet demek mümkün değil!
Severek yapacağı bir meslek kazanmıyor mu?
Evet demek çok zor?
Mutlu olmalarını sağlıyor mu?
Maalesef...
Gelecek, bugünden çok farklı olacak.
Diplomaya değil, hangi alanda ne kadar yetkin olduğunuza bakılacak.
Yaşam tarzı ile birlikte meslekler de değişecek.
Günümüz mesleklerinin yerini, bambaşka meslekler alacak.
Dünün yok olup gidip meslekleri gibi, bugünün mesleklerinden pek çoğunu da, gelecekte
hatırlayan kalmayacak!
İşte bu nedenle, eğitim adına harcadığımız zamanı, parayı, emeği, heyecanı ve en önemlisi hayallerimizi en verimli şekilde değerlendirmeliyiz.
Eğitim, sadece bugüne değil geleceğe de yatırımsa, sadece bize değil ülkeye yatırımsa, onu asla hafife alamayız, almamalıyız...
