Aile büyükleri için çocukları ve onların geleceklerinden daha öncelikli bir şey yok.
Sınav yarışının bu denli önemli hale gelmesi bu yüzden.
Peki bu yarışta,herkes olmasa da makul bir çoğunluk aradığını bulabiliyor, emeklerinin ve yaptığı harcamaların karşılığını alabiliyor mu?
Evet demek mümkün değil!..
Hala gidecek lise bulamayan yüzbinlerce öğrenci var. Üniversiteye girişte de durum farklı değil!
MEB ve YÖK, her ne kadar, yeterince kontenjan var dese de, görünen o ki, hala öğrencileri ve aileleri anlayamadılar!
Onların sundukları ile öğrencilerin istedikleri öylesine farklı ki, ayrıştıkları noktalar, örtüştüklerinden çok daha fazla...
Liselere girişte öğrencilere sunulan açık lise, imam hatip ya da imam hatip liseleri görüldüğü kadarıyla, yeterince ilgi görmüyor, dayatmalar ise işe yaramıyor!
Üniversiteye girişte de yüz binlerce işsiz mezun olan fakültelerin kontenjanları ne kadar azaltılsa da, hala öğrenci bulamıyor!
2.5 milyon adayın kapıda beklediği üniversitelerde 57 bin kontenjanın boş kalması çok manidar!
Madem ki, dolma ihtimalleri hiç yoktu, neden bu bölümlerin açılmasına izin verildi, kontenjanları neden hala bu kadar fazla?
Devlet ya da vakıf hiç fark etmez, çünkü sonuçta hepsi de milli servet!..
Bir sınav sezonu daha kapanmak üzere. Yakında KPSS var ve risk, LGS ve YKS'ye göre sanki çok daha yüksek ya da öyle bir algı var. O ve diğer bir kaç sınav daha aradan çıktıktan sonra, ileriye yönelik sağlıklı bir durum analizi yapmakta yarar var!
Yola bu şekilde mi devam edilecek yoksa ciddi anlamda bir reform söz konusu olacak mı?
Keşke, ülkemizin ve dünyanın gelecekteki 20, 30 yıllık konjektürel durumu göz önünde bulundurularak, yeni açılımlar yapılsa!
Böylesi bir oluşum çok isabetli olacaktır!..
Hemen her alan değişim söz konuyken, eğitimde takılıp kaldık!
Ve daha nereye kadar?..
