Gençler, seçim nedeniyle de olsa nihayet hatırlandılar. İktidarıyla muhalefetiyle herkes onların peşinde. Başımızın tacı diyorlar. Peki onlar için bugüne kadar ne yaptınız, neler yapacaksınız, neleri pas geçtiniz? Önce bunların cevabını vermelisiniz.
İdeolojiler devri artık çok gerilerde kaldı.
Yetişkinler arasında dededen toruna takım tutar gibi hâlâ inatla partisine sahip çıkanlar olsa da onlar olaya çok daha farklı bakıyor.
Neden mi?
Ağızları çok yandı da ondan.
Artık duyduklarına değil gördüklerine inanıyorlar.
Peki ne istiyorlar, bizler onlar için ne yapıyoruz?
Biz derken sadece siyasetçiler değil YÖK’üyle, ÖSYM’siyle, medyası ve sivil toplum örgüleri ile hepimiziz.
Bu konuda başkalarını eleştirmeden önce çuvaldızının en büyüğünü kendimize batırmalıyız.
Detaylara girmeden, gelin önce, bir durum tespiti yapalım:
- Dijital bağımlılık aldı başını gidiyor.
- Eğitim dibe vurmuş durumda ve mutlu olanı ara ki bulasınız!
- Öğrenim gördüğü alanı seven ve mezun olduğu alanda çalışmak isteyenlerin sayısı giderek azalıyor.
- Yabancı dil bilen yok gibi.
- Kütüphanenin yolunu unuttuk. Kitap okuyan mumla aranıyor.
- Sınav yarışından vakit bulup da spor yapan birini arasanız da bulamazsınız.
- Tatillerde çantasını sırtına vurup yollara düşen, ülkesini, dünyayı karış karış gezen bir gençlik hayali, dün olduğu gibi bugün de bir türlü hayata geçemedi.
- Teknolojiyi üreten değil tüketen bir gençlik yetiştirdik, onları, test ve dijital köleler haline getirerek, bilimden, teknolojiden, araştırmadan uzaklaştırdık!
- Yurtdışını düşünen ve giderlerin sayısı her geçen gün artıyor.
- Sandığa gitme konusunda hala ikna edilebilmiş değiller.
- Moralleri çok bozuk…
Devamı gelecek…
