Yediden yetmişe hep birlikte “ille de eğitim” deyip duruyoruz. Görünen o ki bu konuda daha ısrarcı olmak gerekiyor. Eğitime yön verenler, okullar, üniversiteler, sivil toplum örgütleri, veliler, medya hep birlikte sınıfta kaldık. Ve artık toparlanma zamanı!..
Sınav ve diploma odaklı eğitimden kurtulup yaşam odaklı eğitime yöneldiğimiz sürece daha pek çok benzeri acılar yaşarız.
“Kafamızı kumdan çıkarmanın zamanı geldi de geçiyor “ diyoruz ama hala değişen bir şey yok! Tamam bugüne kadarki felaketlere hazırlıksız yakalandık, peki ya sonrakiler? Hayatımızı onlara göre kurgulayıp, onlara göre önlem almazsak değişen ne olacak? Yine yıkım, yine acı, yine hüzün.
Peki ama nereye kadar?
Bir düşünün:
Neden ille de eğitim?
Neden her şeyin başı eğitim?
Niye yaşam boyu eğitim?
İyi mühendis yetiştirmeden sağlam binalar yapmak mümkün mü?
İyi hukukçular yetiştirmeden, hukukun üstünlüğü sağlanabilir mi?
İyi doktorlar yetiştirmeden sağlığımız güvence altında olur mu?
İyi yurttaşlar yetiştirmeden demokrasiden söz edebilir miyiz?..
Ne olur eğitime biraz daha kafa yoralım.
İçimizde farklı düşünenimiz yok.
İstisnasız hepimiz daha iyi eğitimden yanayız.
Peki o zaman daha güçlü ve daha mutlu bir ülke için neden hâlâ kolları sıvamıyoruz? Nereden başlayacağımız ise gün gibi ortada!..
