Herkes onları konuşuyor, seçimin kaderini onların belirleyeceğini söylüyor ama “siz bu konuda ne düşünüyorsunuz?” diye soranı ve onlar için yapılacakları ara ki bulasınız. Z kuşağı her şeyden önce saygı, samimiyet ve daha iyi bir gelecek istiyor.
Enerjilerini, sabırlarını, heyecanlarını, hayallerini köreltmek için elimizden geleni yapıyoruz ama onların dik ve onurlu duruşları hala devam ediyor.
Görmedikleri, yaşamadıkları, çekmedikleri çile kalmadı.
Evet çabuk sıkılıyorlar, öfkeli ve mesafeliler ama niye böylesiniz diye soran da yok.
Ebeveynler de dahil tüm yetişkinler onlardan şikayetçi, onlar da kendilerini anlamama konusunda direnen herkesten şikayetçi.
Peki bu işin sonu nereye varır?
Sağlıklı bir öngörüde bulunmak her zaman zordu ama sanki şu günler de çok daha zor… Dayatmalara karşılar, sosyal medya her şeyleri, sorgulamadan kabullenmeleri mümkün değil.
İlgilerini çeken konularda detaycılar ama ilgi alanlarına girmeyen konular umurlarında bile değil.
Eksileri yok mu?
Kimin yok ki!
Görmeyelim ya da sineye mi çekelim?
Elbette hayır ama onları harcamak için değil de kazanmak için mücadele verirsek, bu herkesin yararına olur…
Eskilerin, “Anne, baba olunca anlarsın” diye bir sözü var.
Çoğu o potaya girdi ya da girmek üzere.
Bakalım, kendi çocuklarıyla, nasıl bir etkileşim içerisinde olacaklar?
Protest kişilikleri aynen devam mı edecek yoksa onlar da “böyle gelmiş, böyle gider” diyenler kervanına mı katılacak, hep birlikte göreceğiz…
Gençler, özellikle de Z kuşağı gençliği, çok çekti.
Ne olur onlara daha fazla yüklenmeyelim.
Başta istihdam olmak üzere hemen her konuda önlerini açalım.
“Soran, sorgulayan, araştıran, üreten, büyük düşünen, girişimci bir gençlik istiyoruz” diye hep söylemiyor muyuz?
Bunu dün olduğu gibi şimdi de her fırsatta dile getirmiyor muyuz?
Ne olur artık, onlara bu fırsatı tanıyalım.
Bu seçim, herkese olduğu gibi onlara da huzur getirsin…
Bu arada onlara yönelik olarak orada, burada bölük pörçük paylaşılan vaatler, özetle bir kez da paylaşılsa eminiz ki çok etkili olacaktır.
