Bu yanlıştan kurtulmak zorundayız.
Çünkü, bir kişiyi sevindiriken, binlerce kişinin güvenini kaybediyoruz.
Hak, hukuk, adalet ve liyayatı yaşam biçimi haline getirmeden, onu içselleştirmeden ve doğru olanın o olduğuna inanmadan, attığımız her adım, bırakın başkalarını, en fazla sizi, bizi üzer.
Çünkü, hak etmediği makama paraşütle gelenlerin zarar verdikleri kişilerin başında, kendilerini o makama atayanlar geliyor!..
İşte size liyataın yerle bir olduğuna ilişkin bir örnek.
Oysa, YÖK Başkanı Yekta Hoca’nın bu konuda ne kadar duyarlı olduğunu en iyi bilenlerdeniz.
Hoca liyakatın önemine inanıyor ama üniversitelerin hali de ortada!..
Lafın Ötesine Geçilmiyor!
“30 Aralık 2018 tarihli "Liyakat, liyakat, liyakat" başlıklı yazınız üzerine size yazmaya karar verdim.
Maalesef üniversitelerimizde liyakate değer verilmemesi, dekan pozisyonunda olanların arkadaşlarını, eşlerini, tanıdıklarını kayırması artık alışılagelen bir durum haline geldi.
Aslında ülkemizin ilerleyememesinin ve üniversitelerimizin çağın çok geride kalmasının en önemli sebeplerinden birisidir liyakate önem verilmemesi.
En basit bir örnekle, çalıştığım fakültede yurtdışında defalarca kongrelere katılan, fakülteyi onur derecesi ilen bitiren bir akademisyenin bölüm başkanı olması gerekirken, onun yerine, dekanın arkadaşı olan ve sonradan profesör yapılan birisinin öne geçirilerek bölüm başkanı yapılmasıdır.
Bunun gibi pek çok örneğin ve fakültelerde artık had safhaya ulaşan haksızlıkların herkesin ve özellikle YÖK'ün düşünmesi gerekir. Bölüm başkanlığını hak eden akademisyenin küstürülmesi, proje üretmez hale getirilmesi ve adeta bankamatik memuru haline getirilmesi artık sıradan bir hal aldı.
Belki de işin en acı yönü, rektörlerinde bu duruma sessiz kalarak haksızlığa göz yumması.
Hani ülkemizde üniversitelerde liyakata önem verilecekti, sanırım bu söz kuru bir laftan başka bir şey ifade etmiyor…”
