Daha iyi bir yerde olabilirdik ama çok daha aşağılarda da olabilirdik! Peki en tepedeki o mutlu ülkelerde yaşamak ister miydik?..
Mutlu olmak, öylesine göreceli bir kavram ki, ülkeden ülkeye, kişiden kişiye değişebilir.
Kimi karnı doyduğu için mutludur, kimi de yeni bir araba alamadığı için mutsuzdur.
Kimi okula gidebildiği için mutludur, kimi de internet yavaş diye mutsuzdur.
Kimi çalışacak bir işi var diye mutludur, kimi de yurtdışına tatile gidemediği için mutsuzdur!..
Peki en mutlu ülkeler hangileri?
İşte size karışık bir sıralama:
1.Finlandiya 2.Danimarka 3.Norveç 4.İzlanda 5.Hollanda 6.İsviçre 7.İsveç 8.Yeni Zelanda 9.Kanada 10.Avusturya 15.İngiltere 17.Almanya 19.ABD 24.Fransa 36.İtalya 58.Japonya 79.Türkiye…
Sizleri bilmem ama ben ilk 10’a giren ülkelerde yaşamak ister miydim, bilemedim.
Hemen hemen hepsini gördüm, tamam, taşların yerli yerine oturduğu önemli ülkeler ama yine de on defa düşünürdüm…
Neden mi?
Burada beni mutlu edecek çok daha fazla ayrıntı var.
Hemen her gün bin defa eleştirdiğimiz İstanbul trafiğini bile gün geliyor özlüyoruz…
Mutluluk arayışında, öncelikler çok önemli.
Ve bu da kişiden kişiye değişir.
Başkaları için çok önemsiz olan bir ayrıntı, sizi mutlu etmeye yeter de artar.
Bu yüzden, sizi mutsuz eden ayrıntılara değil de, sizi mutlu eden detayları yakalamaya çalışın. Mini minnacık güzelliklerle mutlu olmaya çalışın, yoksa size dünyaları verseler de mutsuz olmaya devam ederesiniz..
Mutsuzluğa pirim verme konusunda çok cömertiz. Ama söz konusu mutluluk ya da sevinç olduğunda fazlasıyla ketumuz.
Bu noktada adil olmak gerekirse, örneğin, bir sınavı kaybettiğinizdeki üzüntünün boyutu ne ise kazandığınızda da yaşayacağınız sevincin, mutluluğun, boyutu o olmalıdır…
Ülke olarak, bazen hiç olmadık kadar mutlu, bazen de hiç olmadık kadar mutsuzuz.
Hemen her konuda olduğu gibi bu konuda da bir uçtan öteki uca gitmeye bayılıyoruz.
Ve bu da bizi fazlasıyla yormaya yetiyor da, artıyor!..
