Okullar Oyalama ve Oyalanma Merkezi Değilir!

Okuldan beklentimiz nedir? Neden okula gider, çocuklarımızı neden okula göndeririz? Eğitim, çocuklarımızı yaşama hazırlama sanatı, okullar da onun atölyesi ise ortaya çıkan ürün, neden bu kadar tartışmalı? Sorun nerede?..


Eğitime bakış açımızı ve eğitim sistemimizi, baştan aşaağı sorgulamamız gerekiyor.
Öncelikle de, okul, öğrenci, öğretmen, eğitim, kariyer, sınav, yönlendirme, kalite ve yaşamla uyumluluk kavramlarını, bir kez daha düşünmemizde sonsuz yarar var.

Beklentilerimiz ne, yapılanlar nasıl, doğru olan hangisi?..


Her çocuk farklı bir dünyadır ve günümüz dünyasında, bugünün çocuklarını, kırk yıl önceki müfredatlarda geleceğe hazırlayamazsınız!..

Eğitimde roller tümüyle değişmek zorunda, çünkü beklentiler değişti.

Sınav odaklı eğitimden, üretim ve istihdam odaklı eğitime geçmek zorundayız, çünkü, gençler donanımsız, işsiz ve mutsuz!

Zamanı ve yılları çok kötü kullanıyoruz, boşa harcıyoruz, çünkü, baktığımız tek şey rakamlar!

Okulları oyalama ve oyalanma merkezi olmaktan çıkartmalıyız, çünkü, günün sonunda hedeflerle, gelinen nokta birbiriyle örtüşmüyor.

Diplomayla, doktor, mühendis, öğretmen, yargıç olunmuyor çünkü vicdan da gerekiyor ve onu, bu sistemde ara ki bulasınız!..

Kısacası, çocuklarımızı, geleceğe hazırlamanın vebali çok büyüktür.
Her kusur bağışlanabilir, kaçan her fırsat yeniden yakalanabilir, kaybedilen para her zaman kazanılabilir ama kul hakkı çok ağırdır.
Yitirilen zaman gibi amaçsız bir eğitimle yitirilen yıllar için asla pardon diyemez ve geri getiremezsiniz!..
Ne olur artık biraz olsun vicdanlarımızın sesine kulak verelim...