Hayat hiç de kolay değil!
Tırmalayan, mücadele eden öne çıkıyor, sıradanlığa razı olanlar da geride kalıyor.
Bu, herkesin kendi tercihi, onun için kimseyi sorgulayamayız...
Peki Prof. Pınar, nasıl bir hayat tecrübesi yaşamış ve öğrencilerine önerisi ne oluyor. İşte özeti:
"Her yerin kendine göre artıları ve eksileri var. Bütün mesele, artıların cok olması. Aslında eksiler ve zorluklar, bazen çok iyi oluyor. Ben, 13 yaşında ortaokul icin anamın-babamın evinden, Bodrum'da ailemin tanıdığı yaşlı bir teyzenin yanında kalmaya ve daha sonra lise için izmir Ataturk Lisesi 'ne yatılı gitmemden ve daha sonra da ABD'ye master, doktora icin gitmem dahil karşılaştığım zorluklar ve engeller bana 'özgüven - confidence' kazanmamda en buyuk faktör oldu.
Ögrencilerime, "güven ağacta, bahçede yetişmez, zorlukları yenince kazanılır" derim ve de zorluk/engel ne kadar büyükse, kazanılan özgüven de o derece büyük olur" derim.
Siz de biliyorsunuzdur, insanlar, en büyük dersi, zorluklardan çıkarırlar. Tıpkı Cumhuriyetimizin ilk yıllarındaki olduğu gibi :)"
Mücadele ruhu
Her insan bir birinden çok farklıdır ve hepsinin de ilgi, yetenek ve beklentileri, içerisinde oldukları koşullara göre çok değişkendir.
Bu yüzden herkese aynı reçeteyi vermek hele hele aynı eğitim modellerini dayatmak, bugünkü dünyanın en büyük yanlışlarından birisi...
Dünyanın neredesiniz olsanız olun, derslerden çok daha önce, kazandırılması gereken ortak değerler vardır. Bunlardan birisi de mücadele ruhudur. Eğer o kazandırılmıyorsa, gerisi hikayedir!
Tıpkı, sınava dayalı ezberci dayatmacı eğitim sistemlerinde olduğu gibi...
Prof. Pınar'ın, kariyer mücadelesi, takdire şayan.
Demek ki, istenildiğinde her şey mümkün olabiliyor...
Çaresizlik içinde kıvranan gençlerimize keşke bunu anlatabilsek, keşke bu mücadele ruhunu kazandırabilsek ve hak edenlerin önlerini de keşke yeterince açabilsek!..
Tırmalayan, mücadele eden öne çıkıyor, sıradanlığa razı olanlar da geride kalıyor.
Bu, herkesin kendi tercihi, onun için kimseyi sorgulayamayız...
Peki Prof. Pınar, nasıl bir hayat tecrübesi yaşamış ve öğrencilerine önerisi ne oluyor. İşte özeti:
"Her yerin kendine göre artıları ve eksileri var. Bütün mesele, artıların cok olması. Aslında eksiler ve zorluklar, bazen çok iyi oluyor. Ben, 13 yaşında ortaokul icin anamın-babamın evinden, Bodrum'da ailemin tanıdığı yaşlı bir teyzenin yanında kalmaya ve daha sonra lise için izmir Ataturk Lisesi 'ne yatılı gitmemden ve daha sonra da ABD'ye master, doktora icin gitmem dahil karşılaştığım zorluklar ve engeller bana 'özgüven - confidence' kazanmamda en buyuk faktör oldu.
Ögrencilerime, "güven ağacta, bahçede yetişmez, zorlukları yenince kazanılır" derim ve de zorluk/engel ne kadar büyükse, kazanılan özgüven de o derece büyük olur" derim.
Siz de biliyorsunuzdur, insanlar, en büyük dersi, zorluklardan çıkarırlar. Tıpkı Cumhuriyetimizin ilk yıllarındaki olduğu gibi :)"
Mücadele ruhu
Her insan bir birinden çok farklıdır ve hepsinin de ilgi, yetenek ve beklentileri, içerisinde oldukları koşullara göre çok değişkendir.
Bu yüzden herkese aynı reçeteyi vermek hele hele aynı eğitim modellerini dayatmak, bugünkü dünyanın en büyük yanlışlarından birisi...
Dünyanın neredesiniz olsanız olun, derslerden çok daha önce, kazandırılması gereken ortak değerler vardır. Bunlardan birisi de mücadele ruhudur. Eğer o kazandırılmıyorsa, gerisi hikayedir!
Tıpkı, sınava dayalı ezberci dayatmacı eğitim sistemlerinde olduğu gibi...
Prof. Pınar'ın, kariyer mücadelesi, takdire şayan.
Demek ki, istenildiğinde her şey mümkün olabiliyor...
Çaresizlik içinde kıvranan gençlerimize keşke bunu anlatabilsek, keşke bu mücadele ruhunu kazandırabilsek ve hak edenlerin önlerini de keşke yeterince açabilsek!..
