Sınav maratonu çoktan başladı. Öğrenciler tatilde bile kursa gidiyor. Bu arada özel okullara getirilen yüzde 36’lık zam sınırı, onları da kapsama alanına alacak mı, hep birlikte göreceğiz…
Peki, sınavlar için yapılan onca fedakarlığa değiyor mu?
Maddi ve manevi tükenmişliğin karşılığı alınabiliniyor mu?
Bu maratonun sonuna gelindiğinde, katılanların yüzde kaçı hak ettiğini elde etmenin mutluluğunu yaşıyor? Kaçı kahroluyor?..
Her şeyden önemlisi de sınavlar adil, güvenilir, ölçebilir niteliklere sahip mi?..
Üniversite sınavlarına geçen yıl başvuranların dağılımına bir göz atalım:
2 milyon 607 bin 903 aday başvurmuş!
Bir milyon 700 bini eski mezun!
Çok daha ilginci 373 bini hala üniversite öğrencisi, 227 bini üniversite mezunu, 54 bini de üniversite terk!
En ilginç olanı ise 333 bininin açık lise mezunu olması!..
Zorunlu eğitim çağındaki çocuklarımıza bile yüz yüze olanağı sağlayamıyoruz! Ellerinde ne bir meslek var ne de hayal, peki okul üzü görmeden hayata nasıl tutunacaklar?..
Nereden bakarsanız bakın tablonun elle tutulur bir yanı yok ve tek kazananı var o da sınav sektörü.
Rakamlar çok net, kazanmayalar kadar, kazananlar da mutsuz. Tekrar tekrar sınava girmeleri de bu yüzden! Peki bu yıl sınava girecek olanlar hayallerine kavuşabilecekler mi?
O da mümkün değil!
Dahası, mutsuzlar kervanına bu yıl da yeni yüzbinler katılacak!..
Peki daha ne kadar ve nereye kadar kendimizi kandırmaya devam edeceğiz? Devlet katında ya da muhalefette bir Allah'ın kulu çıkıp da sınav analizi yapıyor mu? Bu sistemi iyileştirme adına zerre kadar da olsa kafa yoruyor mu?
Daha önce de defalarca yazdık, çözüm dershaneleri kapatmak değil, onları daha işlevsel hale getirmektir. Örneğin istihdam odaklı mesleki eğitim merkezleri haline getirmek o kadar zor mu?..
