Seçim öncesi vaatler keşke daha önce dile getirilse ve bugüne kadar altyapısı hazırlansaydı. Muhalefetin olduğu kadar iktidarın son dakika söylemleri de bir çırpıda olacak şeyler değil. Hem zamana hem de kaynağa ihtiyaç var. En çok da sabıra!
Geriye dönüp baktığımızda neler söylenmedi ki, okullar tam gün olacak, her çocuğumuz en az bir yabancı dil öğrenecek, elinde diploması olup da işsiz kalan genç ve öğretmen kalmayacak, sınavlar tacirliğinden vazgeçilecek, YÖK’ün kapısına kilit vurulacak, ÖSYM 40 yıllık uykusundan uyanacak, okul öncesi eğitim zorunlu olacak, spor yapmayan, müzik aleti çalmayan öğrenci aransa da bulunamayacaktı!..
Peki değişen ne oldu?
Sınav odaklı eğitimin tersine geçebildik mi?
Hayır, hayır, hayır...
Şimdiki vaatler de kulağa hoş geliyor.
Örneğin tam gün eğitim!
Kısa sürede mümkün mü?
Atama bekleyen yüzbinlerce öğretmenimiz var.
Öğretmen ihtiyacını bir çırpıda kapatabiliriz.
Peki ya okul binası ve diğer ihtiyaçlar?
Biri çok ilde okul yapacak arsa kalmadı. Hele ki büyük kentlerde…
Peki ya yurtlar?
Yılda yüzbinlerce konut üreten bir ülke yurt ihtiyacını bir yılda kapatabilir ama işte hala sorun olarak karşımıza çıkıyor.
Öğretmen atamalarına gelince, bu yıl içerisinde atama bekleyen yüzbinlerce öğretmenimizin tamamı atansa bile bu mezuniyet oranları ile üç, beş yıl sonra tekrar aynı noktaya gelinmeyecek mi?
Önemli olanın plan ve program olduğunu ne zaman anlayacağız, YÖK ve ÖSYM’yi esen rüzgara göre hareket eden kurum olmaktan ne zaman çıkartacağız?
MEB’i Merkez Bankası gibi özerk hale getireceğiz de, Anayasal güvence altında olan YÖK ve ÖSYM öyle mi kalacak?
Bu kurumlar, verdikleri görüntünün tam tersine, bugüne kadar birlikte çalıştıkları iktidarları yıpratmanın ve gençlerimizi değerlendirmenin ötesinde ne işe yaradılar?
Bu kervan böyle mi yola devam edecek?..
