Üniversite reformu şart! Hem de acilen!

Üniversite öğrenci sayısında büyük küçük demeden tüm Avrupa ülkelerini solladık. Yabancı öğrenci sayımız hızla artıyor. Diplomalı sayımız da uçuyor. Peki ya kalite, liyakat, iş bulma ve en önemlisi de memnuniyet?..

”En büyük” olmayı seviniyoruz. Yaptığımız her şeyde, attığımız her adımda Avrupa’nın ya da dünyanın en büyüğü olmak için yola çıkıyoruz.

Avrupa ülkelerinin neredeyse tamamında son 50 yılda tek üniversite açılmazken, bizimkilerin yüzde 90’ı son 50 yılda açıldı.

Açılmazsa mıydı, elbette açılsındı ama bu haliyle değil.

12 Eylül darbesi sonrasında kurulan YÖK ile üniversiteler güya aklın ve bilimin kabesi olacaktı. Tek düzeliğin, dayatmacılığın, keyfiyetin kaleleri oldu.

Onlardan yakınırken sonraki dönemlerde işler hepten çığırından çıktı.
Üniversiteler kimliğini kaybetti.
Yoldan geçenlerin adeta kolundan zorla içeri çekilerek diploma dağıttığı kurumlar haline geldi.

Mevcut YÖK kurulduğunda 19 üniversite vardı. Her şey en fazla 50 üniversite olur diye planlandı.
Şu anda 219 üniversitemiz var.
Giriş puanları 0.5’e indirilse de kontenjanlar dolmuyor, mezunlar iş bulamıyor, istihdama dayalı insan gücü planlaması yok gibi!
En önemlisi de ilim, bilimi, teknoloji üreten kurumlar değil yerel kalkınmaya yeni pazarlar açan “oylama merkezleri” haline geldiler…

Başvurular son iki yılda bir milyon azaldı.
Bunun pek çok nedeni var ve her geçen gün yenileri ekleniyor.
Fazla değil 10 yıl sonra pek çoğunun kapısına kilit vurulursa hiç şaşırtıcı olmaz.

Güya özel üniversiteler yasak ama vakıfla alakası olmayan vakıf üniversiteleri aldı başını gidiyor, pek çoğunun amacı da bilim üretmek değil ticaret!

Yurtdışından gelen öğrencilerin tamamına yakını ise üçüncü dünya ülkelerinden…

Eğitimin genelinde yapılacak çok iş var ama önce eğitime ideolojik ya da ticari değil pedagojik bakmayı öğrenmeliyiz. Yoksa atacağımız her adım daha da içinden çıkılmaz noktaya gelmemizin ötesinde maalesef bir işe yaramıyor…