Kaldı ki her üniversite öne çıkan ya da geride kalan fakülteleri varken, fakülte hatta bölüm yerine toptancı bir anlayışla üniversiteleri peş peşe sınırlamak ve bunu bir de sayı ile sınırlandırmak çok büyük bir hatadır…
Araştırma üniversitesi olmayı hak eden daha çok üniversitemiz varsa bu sayıyı niye 20 artı 3 ile sınırlandırıyoruz?..
YÖK’ün dün açıkladığı araştırma üniversitelerimize gelin bir kez daha göz atalım:
En iyiler: ODTÜ, İTÜ, Boğaziçi
İyiler: İzmir Yüksek Teknoloji Enstitüsü, Yıldız Teknik, Ankara, İstanbul, Erciyes, Hacettepe, Gebze Teknik, Ege, İÜ-Cerrahpaşa
Orta iyiler: Marmara, Uludağ, Dokuz Eylül, Atatürk, Gazi, KTÜ, Çukurova, Fırat
Vakıflar: Bilkent, Sabancı, Koç
Peki ya diğerleri? Onlar içerisinde bu ünvanı hak eden başka üniversitemiz yok mu?
Elbette var.
Listede olmayanlar kesinlikle vasat değil. En azından bazıları.
Örneğin ilk 100’den öğrenci alan GSÜ, araştırmaya ciddi kafa yoran, kaynak ayıran Özyeğin. Onları görmezden mi geleceğiz?
Ha bir de “dünyanın en iyi üniversiteleri arasındayız” diye yeri göğü inletenler vardı, bu listede neden yoklar?
Daha da önemlisi, açıklanan bu araştırma üniversitelerimiz dünya sıralamasında dün neredeydi, bugün neredeler?
Adil Olmak Gerek!
Düne kadar öğrencilerin sınavlarda yaşadığı haksızlıklara seyirci kalan rektör ve üniversitelerimiz, şimdi aynı moral bozukluğu içerisindeler.
Sınavlarda adil bir yarış var mıydı ki, şimdi sıralamada eşit koşullarda adil bir yarış isteniyor! Keşke zamanında öğrencilere sahip çıksalardı, bugün de kendilerine sahip çıkılırdı.
Peki, doğru olan ne?
Kim kime göre daha iyi?
Daha da önemlisi, hangi kritere göre en iyisi onlar?
Ve peş peşe açıklanan üniversite reyting sıralamalarından doğru olan hangisi?
Umduklarından daha da iyi bir sırada olanlar hallerinden memnun. Ama popülariteleriyle, sıralamadaki yerleri taban tabana zıt üniversiteler ya suskunlar ya da kriterleri objektif bulmuyorlar.
“Gelin bir de şu kritere göre sıralama yapın, bakın her şey nasıl da değişecek” diyorlar...
Gerçekten de kriter sayısı arttıkça ya da farklılaştıkça sıralamalar da değişiyor. Ama yeni kriterler esas alındığında, kesinlikle onlara da karşı çıkanlar olacaktır.
Öğrenci sayısı pek çok üniversite için handikap. Öğrenci sayılarının azlığı nedeniyle çok ön sıralarda yer alan üniversiteler gibi, sırf öğrenci sayısı yüzünden çok arka sıralara düşen üniversiteler de var.
Listelerde öyle ya da böyle oynamalar olabilir. Ama sonuçta bu haliyle de bir fikir veriyor. Kızmak yerine ona bakmak gerekir.
Gönül ister ki bu tür sıralamalar çok daha fazla yapılsın ve farklı bakış açıları getirilsin. Ama olabildiğince bağımsız ve objektif kriterlere göre listeler hazırlanarak. Ve listelerin hazırlanmasına sadece bir kaç kurum değil herkes katkı sağlamalıdır.
Ulusal ya da uluslararası herkesçe kabul edilebilir akreditasyonlar, üniversiteler için olmazsa olmazların başında geliyor. Popülizm gelip geçer ama onlar kalıcı.
Ve maalesef bizim dünyanın en iyi üniversiteler sıralamasına giren üniversite sayımız bir elin parmakları kadar bile değil.
Önemli olan da kendi aramızdaki sıralama ya da yarış değil, dünya genelindeki yerimiz ve bilime katkımız olmalı!
Bunun için de tek yürek olmak gerekiyor. Çünkü bilim toplumu olmak hepimizin yaşam kalitesini yükselteceği gibi tam tersi bir durum oa yine hepimizi derinden etkileyecektir!..
