Çünkü her okulun kendine göre bir iş akışı, yoğunluğu ve dinamikleri var.
İdarecilerin derse girmesini destekleyen en etkili görüş ’’ mesleki nadasın zararları‘’ .
Yani öğretmenin belli bir süre kendi branşından uzak kalmasından dolayı, ileriki yıllarda tekrardan ders anlatımına girdiğinde sıkıntılar yaşaması.
Çünkü devamlı tekrar edilmeyen, en önemlisi öğrenci ile iletişimini kaybeden bir öğretmenin tekrardan eski performansını yakalaması biraz zaman alıyor.
Tüm bunların yanında Öğrenci sayısının az olduğu ve merkeze uzak ilçelerde, mevcut kadro ile eğitimi desteklemek adına okul idarecileri derslere girmesi görüşü de var tabii.
Ancak belli bir öğrenci sayısına sahip ve her an her dakika bir problemin olduğu, gelenin gidenin kesilmediği okullarda idarecilerin derse girmesi konusu bir daha düşünülmeli.
Öğrencilerden, Velilere, öğretmenlerden hizmetli kadrosuna, kalorifer tamirinden, kantine ve okul servislerine varana kadar bir günde onlarca çözülmesi gereken problem varken idarecilerin bir yerlere ayrılması nerdeyse imkânsız.
Ayrıca tüm bunların yanında yapılması gereken program, gezi, sınav ve daha nice ekstra işler.
Zaten ne zaman derse girse ya 10dk ya da 15 dk sonra sınıfın kapısında birisi belirip onu aşağıya çağırıyor ya daha derse bile giremeden bir Velinin problemi ile uğraşıyor ya da İlçeden gelen bir toplantıya katılması gerekiyor.
Sonuç olarak boş geçen dersler boş boş bekleyen öğrenciler.
Bu tip yoğunluğu fazla olan okullarda İdarecilerin yalnızca okulun işleyişi ile ilgili işlerle ilgilenmesi en doğru olan gibi geliyor bize.
Tabii ki onlardan bunu isterken de kendilerine ödenen ek ders ücretlerinden herhangi bir kayıp yaşamamaları da lazım.
Bu konuyu çözemezsek elimizde kalan tek şey konuları yetişmeyen öğrenciler ve gürültülü sınıfların yanında birde ders programında kendisine yazılan derslere giremediği için vicdanen rahatsız olan İdareciler olur.
