Yılarca hep şikâyet ettiğimiz ve bas bas bağırdığımız ,’’ cesaretli iş adamları yok mu okul açsın’’ feryatlarını duyanlar artık bu çağrılara can-ı gönülden kulak veriyor.
Şu anda büyükşehirlerdeki reklam panoları yalnızca yeni açılan Özel okulların reklamları ile kaplı.
İşin enteresan tarafı bu sıçrama alttan değil de üsten başladı yani ilk önce Özel üniversiteler yıllar sonra Okul öncesi, İlköğretim ve Ortaöğretim.
Ama bir sıçradı pir sıçradı, artık her ilçede en az 3 ya da 4 özel okulumuz var.
Kimi butik okul tarzı dediğimiz ufak yerleşkeler tarzında kimi de büyük, modern kampüsler şeklinde.
Tabii ki Özel okullaşma harika bir şey, hele Eğitim pastamızda %5 lere sahip olan Özel sektörün %15 lere gelmesi müthiş bir başarı.
İşin maddi boyutunda, Ülkemizin gelişiminde %100 bir katkının yanında harika bir istihdam ve ekonomik canlanma, asıl önemli olan manevi boyutunda ise çocuklarımızın daha rahat ortamlarda, az mevcutlu sınıflarda özel ilgi ile yetişecek olması yatıyor.
Ama benim demek istediğim bu konuda sanki çok hızlı ve panik bir halimiz var gibi?
İşin açıkçası asıl endişem her şeyde olduğu gibi bu işte de işin suyunu çıkartmamızdan korkuyorum.
Bir Eğitim kurumunun kendini ispatlaması, oturması anca 4 ya da 5 yıllık bir süre içinde gerçekleşiyor.
Yani birden hızlıca ve hormanal bir şekilde büyüme gerçekleştiren sektörlerde bazı problemlerde ortaya çıkmıyor değil.
Yani; maddi darboğazlar, Yönetim zafiyetleri ve Eğitim politikalarının oturmaması gibi faktörler.
Eğer bi okul yukarda saydığımız tüm bu olumsuzluklara karşı sabırla dimdik durup Eğitim ve Öğretim politikalarından taviz vermiyorsa o zaman Eğitim dünyasının sağlam ve güvenilir bir aktörü olur.
Yok, bunlardan bir tanesi bile sıkıntı yaratamaya devam ederse işte o zaman çok güzel başlayan işler maalesef o okulla yolu kesişen herkes için kâbus olur.
Bizim tek endişemiz ülkemizin yapı taşına bir tuğla koymak için çaba, emek, para sarf edenlerin yanında, öğretmenlerin, Velilerin ve en önemlisi Öğrencilerin üzülmemesi.
