adscode
adscode

Tedavülden kalkan kelimeler: özür dilemek ve teşekkür etmek

Teşekkür etmeyi unuttuğumuz gibi yeri gelince özür dilemeyi de unutan bir toplum olup çıkmışız. Klişe olacak; ama biz ne ara böyle olduk, demeden de kendimi alamadım.

cemozel2021@gmail.com




Bayram telaşı ne güzeldir. Bayram alışverişi bile hiç yük olmaz insana. Büyük bir heyecanla yaparsın her gün yaptığın sıradan alışverişini.

Arife (Arefe değil) günü öğle üzeri bayram alışverişi için bir markete gittim. Marketin önü dolu olduğu için de yolun karşısında, kapısı kilitli olan bir dükkanın önüne parkettim. 10 dakikalık bir işim olmasına rağmen Murphy kanunları devreye girmiş ve aracımı önüne parkettiğim, üzerindeki tabelada Gökçeoğlu yazan dükkan açılıvermişti.

Elimdeki poşetlerle karşıdan karşıya geçerken, dükkandaki bazı malzemelerin dışarıya taşınmış olduğunu gördüm. Eyvah, dememe vakit kalmadan iki beyefendiyi dükkanın kapısında farkettim. Belli ki dükkanlarının önüne park eden münasebetsizi bekliyorlardı. Büyük bir telaşla aracımı dükkanlarının önünden çekmeye giderken bir yandan da zihnimden hangi özür kelimesini söylemem gerektiğini düşündüm. Çok mahcup olmuştum. Göz göze geldiğim beyefendiler, araç sahibinin ben olduğumu görünce, bir şeyler dememi beklediler. Kimbilir, her gün benim gibi kaç kişiyle böylesi diyaloglara giriyorlardı.

"Çok özür dilerim. Dükkanın açık olmadığını görünce parkettim." dedim. Önemli değil abi, dediler; ama mahcupluğum telaşımdan okunuyordu. Elimdeki poşetleri bagaja koyduktan sonra tekrar özür dileyerek arabaya biniyordum ki, dükkan sahibi yanıma geldi. Bayramda uğrayın da bir çayımı için, dedi. Şaşırmıştım. Önce, laf sokuyor, sandım. Neden, diye sordum. Başkaları park edince, "E ne var bunda, yandaki dükkanın önüne de park etmişler." diyerek üste çıkıyorlardı. İlk defa birisi özür dileyince şaşırdık, dedi. Ne diyeceğimi bilemeden hızla uzaklaştım olay mahallinden.

Yolda uzun uzun düşündüm bu yaşadıklarımı. Teşekkür etmeyi unuttuğumuz gibi yeri gelince özür dilemeyi de unutan bir toplum olup çıkmışız. Klişe olacak; ama biz ne ara böyle olduk, demeden de kendimi alamadım.

Bayramın telaşı biter bitmez ilk işim, çay içme davetlerine icabet etmek olacak. Bu yazımı da bir özür mahiyetinde kendilerine armağan edeceğim.

 


Emoji ile tepki ver!

Bu Yazıyı Paylaş :

    0 Yorum
  • Yorumu Gönder
  • Diğer Yorumlar (0)