Paylaşayım.
Doktora dahil üç diploma, anne kaybının ilk ayında bitirilmiş bir doktora, pek çok akademik seminere katılım, ek olarak bale, ikisi çocuk biri roman olmak üzere toplamda üç kitap ve paralelde yürüyen bir iş hayatı.
Örgün eğitim kurumlarında 2018-2019 eğitim öğretim yılında görev yapan öğretmen sayısı 1 milyon 77 bin 307. Bu her bir öğretmenin teker teker dokunduğu çocuk sayısını düşünün…Ve o çocukların hayatın içine karıştığı an dönüştürecekleri diğer hayatları…
Dünya çok daha güzel bir yer olmaz mıydı?
Öğretmen olmak, bu dünyadaki en zor mesleklerden biri. Çünkü karşıdaki ruha sadece bilgi vermek değil öğretmen olmak. O ruhun içine dokunmak, yeri geldiğinde hayatını onunla taşımak, taşımasan bile ona “Bir de böyle bak!” diyebilmek. İçinde doğduğu dünyaya direnen tüm ruh parçacıklarını görüp, onları anlayarak evriltebilme gücü demek öğretmen olmak. O çocuğu olduğu gibi kabul edip, onu daha iyiye nasıl dönüştürebileceğinin türlü yollarını keşfetmek demek…Çünkü insan ancak anlaşıldığı zaman değişmeye başlar…
Kurduğun her bir cümleyi ölçe biçe kurmak, verdiğin şeyin doğru algılandığından emin olmak, dahası o algının davranışa dönüşümünü cesaretlendirecek kadar o çocuğun elinden tutabilmek demektir öğretmen olmak.
Hayatın en zorlu yollarından geçer ve türlü türlü sınavla sınanırken, hala dimdik durup eğitebilmek demektir. Bırakmamak, hayatın bırakmamayı gerektirdiğini en önce kendi duruşunla gösterebilmek, ilham verebilmek demektir. Çünkü bir çocuk en çok görerek öğrenir bazen.
Sonra kimisi dinler. Temkinlidir, güvensizdir. Emin olmak ister. İşitseldir. Sözcüklerle oynarsın onunla… Anlayana kadar farklı farklı cümleler kurarsın. Ta ki, seni duyana kadar. Bıkmadan. Bıkmayı, yorulmayı kaldırmaz öğretmenlik. Sabırdır öğretmen olmak.
Bazısı direnir sonra… Kızgındır, öfkelidir, isyankardır. En önce kabul etmeni ister kendisini çünkü. Sen onu gör ister. Görmeyi bilmen gerekir. Sen onu görünce, açılıverir sana ve başlar onun da dönüşümü… İnanmayı, bilmeyi gerektirir öğretmen olmak.
“Sizin kızınız okuyamaz!” ile “O isterse her şeyi yapabilir.” İşte bu iki cümle arasındaki fark karşıdaki çocuk için “mutluluk”tur. Bir çocuğun hayatta başarabileceği her şeye bir öğretmenin vesile oluşudur.
Nereden mi biliyorum?
Kendimden.
Öğretmenler, işte bu yüzden, sadece “gelecek nesil” değil, “gelecek” de sizin eserinizdir.
Bu kutsal görevi hakkıyla yapan tüm öğretmenlerimizin günü kutlu olsun. Başta beni ben yapan kendi öğretmenlerim olmak üzere hepsinin önünde saygıyla eğiliyorum.
