VASIFSIZ İNSAN VASIFLI HAYAT

Başarıya ulaşmak, hayatta en iyiyi yaşamak. Kendiliğinden olur mu? Zannetmiyorum. Sahip olunan her  her şeyi dişle, tırnakla çalışarak, didinerek, alın teriyle elde edilir. Şimdi bakıyorum gençlere çalışmadan en iyi üniversiteyi kazanmak istiyor, üniversiteyi bitiren gençlere bakıyorsun, alt kademeden başlamak istemiyor işe. Hemen genel müdür koltuğuna oturacak, en yüksek maaşı alacak, bilmiyor ki büyük patronlar işin mutfağından gelmedir. Osmanlı’ da şehzadeler sancaklarda eğitilmeden, pişmeden devlet tecrübesi kazanmadan devletin başına geçmezdi, geçirilmezdi. Ama bizim gençlik öyle değil. Zannediyor ki hayat TV dizilerindeki gibi istediğin zaman holdinge gideceksin, çıkacaksın, iş güç yok, maddiyat gani, sevgiliyle gezme, tekne partileri hiç yorulmadan muaazzam rahat ve boş hem de hoş bir hayat… Ve genç kızlar da böyle biriyle evlenme derdinde… Beklentiler ütopik ya da olmayan bir gerçeklik üzerine… Hayat medya veya sanal âlem üzerine… Böyle olunca da ne iş hayatı, ne evlilikler yürüyor ne de hayattan istediğini elde edebiliyor insanlar. Değerlerimizi tükettik ;ev ,aile ,sevgi ,güven kavramlarını yitirdik ,adı var kendileri yok hükmündeler .Bu yüzden insanlar mutsuz, insanlar huzursuz bu yüzden evlilikler hemen tükeniyor, bu yüzden vasıfsız insan çoğaldı… Vasfınız yokken vasıflı bir hayat bekleyemezsiniz, üretmeden tüketemezsiniz. Ancak kendinizi tüketirsiniz.