adscode
adscode

Deprem, 2020 ve Milliyet’te yazma rekoru

“Uğursuz 2020”de sıkıntılı günler bitmek bilmiyor. Koronadan kaçarken depreme yakalandık! Ülke olarak artık derin bir oh çekmek istiyoruz.

Deprem, 2020 ve Milliyet’te yazma rekoru
Milliyet Diyalog

Başta İzmir olmak üzere, depremi hisseden herkese büyük geçmiş olsun. Allah beterinden korusun. Yarım kalan önlemler bir an önce alınsın!

Yaz gazeteci yaz

Milliyet internette, gazetede kimin ne kadar yazısı çıktığı yer alıyor.

Gözüm takıldı, merak ettim, diğer yazarlarımızın skorlarına da tek tek baktım!

Açık ara önde gözüküyorum.

Üstelik bu yazılar, sadece köşe yazıları.

Bir de haberler, diziler ve eklerde yazdıklarım ile imzasız yazılar hesaba katılsaydı, sadece Milliyet’te değil, muhtemelen medyanın genelinde daha çok yazanı bulmak mümkün olmazdı!..

Övünmek için mi yazıyorum? Kesinlikle hayır!

Gazetelerde bir vitrin takımı vardır, bir de karıncalar. Biz de onlardanız. Dur durak bilmeden çalıştık. Hafta sonu bayram, uzak yakın, kar kış, hastalık demeden hep ürettik.

Okurlar bilgi beklerken kendimize tatili çok gördük, hastalıkları ayakta geçirdik.

Nereden nereye?..

1983’te, Milliyet’te çalışmaya başladığımda, Cağaloğlu’ndaydık. Kadıköy’den vapurla Sirkeci’ye gelip, Babıali yokuşunu tırmandığımız çok oldu. Yazıları daktiloyla yazardık. Harfler kurşuna dökülür, sayfa mizanpajları yine kurşun levhalar üzerinde yapılırdı.

Önceleri, telgrafın bir üst versiyonu teleksler vardı. Fotokopi makineleri çıktığında, hele hele bilgisayar kullanmaya başladığımızda mucize gibi geldi.

Bugünkü teknolojik olanakların yüzde biri bile yoktu. Çektiğiniz fotoğrafın banyo edilip yayına girmesi saatler alır, Çin’de çekilen bir fotoğraf, en erken bir haftada gelirdi.

Sayfa kopyaları, diğer kentlerdeki matbaalara, en hızlı araçlarla gönderilirdi! Çünkü dijital sayfa transferinin esamesi bile okunmuyordu.

Ülke nüfusu bugünkünün yarısı kadar bile değildi ama gazete tirajları bugünkünün çok ama çok üzerindeydi.

Sonra Bağcılar’a gittik. Bina daha modern, teknoloji daha hızlıydı. Oralarda in cin top oynuyor, yanımızdaki TEM otoyolundan tek tük araç geçiyordu. Şimdi bırakın İstanbul’u, Türkiye’nin en büyük ilçelerinden biri haline geldi ve otoban adeta kilitlenmiş durumda.

Orada da bir 15 yıl kadar kaldıktan sonra İstanbul’un merkezine Çağlayan’a taşındık.

5-6 yıl orada kaldıktan sonra tekrar Bağcılar’daki binamıza geri döndük.

Bu süreçte patronlar, iktidarlar ve medya çok değişti.

Özel radyolar ve televizyonlarla başlayan değişim, sosyal medya ile bambaşka boyuta taşındı!..

Eğitimde fark yarattık

40 yıl önce Milliyet’in kapısından ilk girdiğimde çömezin de çömeziydim. Kadrolu olarak çalışmaya başladığımda yine en gençlerden biriydim. Şimdi geriye dönüp bakıyorum da, kimler gelmiş kimler geçmiş. Değişen sadece binalar ve teknoloji değil!..

YAZININ DEVAMI İÇİN TIKLAYINIZ


Emoji ile tepki ver!

Bu Haberi Paylaş :

Etiketler :

Benzer Haberler
    0 Yorum
  • Yorumu Gönder
  • Diğer Yorumlar (0)