Prag’daki toplantıda, Dijital Çağ’ın ve ötesinin eğitimi sorgulanıyor.
Peki, Türkiye’de eğitim adına ne konuşuyoruz?..
Devekuşu gibi kafamızı kuma gömerek geleceği yakalayamayız, çocuklarımızı geleceğe hazırlayamayız.
MEB, YÖK, ÖSYM ve şimdi de Cumhurbaşkanlığı Eğitim ve Öğretim Politikaları Kurulu...
Çocuklarımızın, dolayısıyla da ülkemizin geleceğine yön veren onlar. Her biri, ayrı telden çalıyor.
Biri ak diyorsa, diğeri kara diyor. Ve bu arada dünya aldı başını gidiyor...
Sınıfları akıllı tahtalarla donatınca, birkaç saatlik kodlama dersi koyunca, bu konuda birkaç parlak cümle kurunca, yeni çağı yakalayacağımızı sanıyoruz.
Ha, sahi, bu arada, milyarlarca dolar harcanan ve Cumhuriyet tarihinin en büyük projesi olarak lanse edilen FATİH Projesi’nin akıbetinden haberdar olan var mı?..
Bilim insanlarının ufuk turuna bayılıyorum. Hollywood senaristleri gibi yaratıcılar. Tek farkları, bilimsel dayanaklarının çok daha güçlü ve ayakları yere basıyor olması…
Özellikle de, Trump deyince tüyleri diken diken olan Amerikalı hocaların gelecek öngörüleri, sunum teknikleri ve farklı bakış açıları insana önce çok ters geliyor gibi olsa da, altı dolduruldukça, inandırıcılığı artıyor.
Her şey değişecek!
Eğitim sistemleri akıl almaz bir hızla değişen bilim ve teknolojinin gerisinde kalır mi?
Kafamı kurcalayan en önemli sorulardan biri buydu.
‘Eğitim piyasanın çok gerisinde kaldı’ diyenler de vardı, ‘Zaten birlikte üretiyorlar, lokomotif üniversiteler olduğu için korkmamak gerekir’ diyenler de...
Asıl önemli olan, bizim gibi ülkelerin bu baş döndürücü yarıştan nasıl etkileneceği? Sınav ve torpil odaklı sistemden kurtulup, liyakate, Ar-Ge’ye ve üretime yönelik bir eğitim sistemi oturttuğumuzda, yeni dünyada biz de varız diyebiliriz. Yeter ki isteyelim...
