"Elinde test, karnında tost nesli" mi yetişiyor?

"On yıllık meslek hayatımda yüzlerce öğrenci okuttum. Mesleğime başladığım ilk günden bu yana hep öğrencilerime fazladan bir şeyler öğretebilmenin yollarını aradım. Onlara ders kitapları haricinde de bir dünya olduğunu göstermeye çalıştım. Bu esnada elbet hatalarım da oldu. Mükemmel olduğumu iddia etmiyorum. Ancak hatalarımı düzeltmek için elimden gelen çabayı gösterdim. Yarın öbür gün mezun olup hayata atıldıklarında benim nasihatlerim akıllarına gelsin ve beni güzel ansınlar istedim. Mesleğini çok seven biri olarak sistemin tüm olumsuz yönlerine rağmen hep güzelliklerini bulmaya çalıştım. Kısacası bardağın dolu tarafına odaklanmayı tercih ettim.

Ancak özellikle TEOG ile başlayan süreçte eğitim sistemi içinden çıkılmaz bir hale geldi. Evet, eskiden de sistem mükemmel değildi ama en azından kötü de olsa bir “sistem” vardı. Oysa günümüzde devlet okulları adeta birer dershaneye dönmüş durumda. Öğretmenlerden tek istenen öğrencilerin mümkün olan en yüksek puanlarla liselere gitmeleri. Bu uğurda neler yapılmıyor ki? Not şişirme bunun en bariz örneği. Derse hiç katılmayan hatta verilen ödevleri bile doğru düzgün yapmayan öğrenciye yüksek derse katılım notları veriliyor. Bütün sene bu tip öğrencilerden şikayet eden öğretmen kitlesi, iş not vermeye geldiğinde nedense çok cömert oluyor. Proje çalışması alıp onu da getirmeyen öğrenciye rahatlıkla 50-60 verilebiliyor. Neredeyse tüm derslerden şube öğretmenler kuruluna kalan öğrenciler yine aynı öğretmenler tarafından sırf bir sonraki sene uğraşılmasın diye üst sınıfa geçiriliyor. Hatırlıyorum da bizler bir gün bile devamsızlık yapmamak için elimizden geleni yapan bir nesildik. Oysa şimdi devamsızlıktan kalmak bir mucize! Koca bir eğitim öğretim yılında sadece bir gün okula gelip yazılı kağıtlarını doldurun, ki bunu yapmasanız da öğretmen o kağıtları sizin yerinize dolduracaktır, yeter. Sınıf geçiyorsunuz. Yani devamsızlıktan kalmak artık tarih oldu. Suya giren ıslanırmış. Maalesef ben de bu sistemin kurbanıyım. Ama içimdeki adalet duygusu artık daha fazla susamayacak. Bu yazıyı yazmamın asıl sebebi de budur.

Öte yandan TEOG sistemi artık öğretmenleri birbiriyle yarıştırır hale geldi. Siz TEOG vb. merkezi sınavlarda öğrenciler mi yarışıyor sanıyorsunuz? Öğrenciler bu işe alet edilerek öğretmenler yarış atına döndürülüyor. Çalıştığım okulda bazı branş öğretmenleri müzik, görsel sanatlar, beden eğitimi gibi dersleri adeta zaptetmiş durumda. O da yetmiyor seçmeli dersler de alarak haftalık ders saatlerini sekize hatta ona çıkarıyorlar. Bütün bir sene nefes aldırmadan çocuklara test çözdürüyorlar. Öyleki teneffüsleri bile değerlendiren arkadaşlar var! Eve verilen ödevleriyse söylemeyi gerek bile görmüyorum. Ve bu öğretmenler sonuçlarını başarı olarak değerlendirme gafletinde de bulunuyorlar maalesef. Üstelik yine aynı şahıslar okul idaresi ve milli eğitim müdürlüğü tarafından da “başarılı öğretmen”, “çalışkan öğretmen”, “özverili öğretmen” olarak lanse ediliyor ve ödüllendiriliyor. Sorarım size, bu mudur eğitim? Bu çarpık sisteme uyum gösteremeyen ve çocuklara gerçekten eğitim vermek isteyen benim gibi öğretmenler ise tabiri caizse teselli ediliyor. Çünkü benim öğrencilerime kazandırdığım değerler herhangi bir test puanıyla ölçülemiyor! Yaptığım iş gözle görülmediği için de biz “isteneni veremeyen öğretmen” oluyoruz!

Şimdi sizin aracılığınızla herkese sormak istiyorum. Ben ne yapayım? Sisteme uyup öğretmenlik mesleğinin icaplarını bir kenara bırakarak öğrencilerimi testlere mi boğayım yoksa bildiğim yoldan devam edip milli eğitim müdürlüğünün gözünde başarısız bir öğretmen olarak gözükmeyi kabul mü edeyim? Türkçemizde güzel bir söz vardır: Aşağı tükürsen sakal yukarı tükürsen bıyık. Gönül başka akıl başka şeyler söylüyor. Ne diyeyim, sırf elinde test karnında tost nesli yetiştirmeyi kabul etmediğim için bu durumu bizlere layık görenler utansın! Saygılarımla."