Ortaya çok enteresan fikirler atıldı.
Örneğin, “Kadın subaylar var da kadın askerler neden yok?”, “Pek çok ülkede herkes için askerlik zorunluyken, bizde neden değil?”, “Mademki her alanda eşitlik isteniyor, bu konuda neden eşit davranılmıyor?” sorularına cevap arandı.
Ortaya atılan sorular ve gelen cevaplar hepimizin bildiklerinden ya da düşündüklerinden farklı değil.
Enteresan olan, askerliğin bireylere kazandırdığı değerlerdi.
Hemen, peki ya kaybettirdikleri diye itiraz edenleriniz mutlaka çıkacaktır ve o da mutlaka tartışılmalıdır ama bizim konuştuğumuz, özellikle kadınlarımıza kazandıracağı sosyal boyutlardı.
Örneğin, okuma yazma bilmeyenler içerisinde en büyük grup kadınlarımız, yine aynı şekilde elinde hiçbir mesleği olmayanların en tepesinde yine kadınlarımız bulunuyor; doğup, büyüyüp, evlenip, çocuk ve torun sahibi olup, resmi kayıtlara geçmeyen kadın sayımız tahminlerin çok üzerinde; doğduğu kentin hatta doğduğu köyün dışına çıkmayan, Türkçe konuşamayan kadınlarımız var...
Oysa bu ülkeyi biz onlarla birlikte kurduk, birlikte yücelttik, çok daha ileriye de yine onların katkılarıyla götüreceğiz.
Süresi, detayları ve diğer ayrıntılar üzerine elbette kafa yorulur, yorulmalı da ama önemli olan onların böyle göreve hazır olup, olmadıkları.
Birçoğumuz destekledik, çünkü özellikle de kırsaldaki kadınlarımız için çok önemli bir açılım olur, onunla da kalmaz, dik durmayı, hayata katılmayı, öğrenirler dedik.
Bu sistemin erkekler üzerinde çok başarılı sonuçlar verdiğine hepimiz şahit olduk.
Okuma yazmayı askerde öğrenen, ilk köy dışı seyahati askerlik için yapan, çalıştığı mesleği bir şekilde askerlikle ilişkilendiren, masada çatal bıçakla yemek yemeyi, alafranga tuvaleti, duşu, kâğıt peçeteyi, tuvalet kâğıdını, şampuanı, telefonu, ömür boyu süren dostluğu, arkadaşlığı ve en önemlisi de üç öğün yemeği ilk kez askerlikte görenlerimiz çok oldu...
Toplantıdan sonra bizim arkadaşlara da sordum, hiç tereddütsüz, “Neden gitmeyelim ki?” dediler.
Sonra da “Eyvah eyvah, elimizde kalan tek şey askerlikti, o da gidiyor” diye şaka yapacak oldum, “Allah’tan Ankara var, onlar buna izin vermez” diye teselli oldum.
Erkek Meclis kadın askerlere hiç izin verir mi?
