Bırakın dede ile torun arasındaki çatışmayı, iki kardeş arasında bile ciddi iletişim sorunları yaşanıyor.
Daha da vahimi, aynı yaş grubu arasında da ciddi bakış açısı ve söylem farklılıkları var!..
Çağımızda hemen her şey öylesine hızla değişiyor ki ayak uydurana aşk olsun.
Söz konusu değişim sadece teknolojik alanlarda değil, belki de en yoğunu ve en dikkat çekeni sosyolojik değişimler.
Toplumun bu noktaya gelmesi sadece bizde değil, dünyanın hemen her yerinde aynı.
Hayata değer katan pek çok gelenek yok olmak üzere.
Örneğin mektup, örneğin misafirlik, örneğin sohbet...
Gözlerinizi kapayın ve düşünün, son bir haftada, son bir ayda, en yakınızdakilerle kaç saat değil, kaç dakika sohbet ettiniz?
En son ne zaman sevdiğiniz birine bir mektup gönderdiniz, misafirliğe gittiniz ya da bir misafiriniz geldi?
Yediden yetmişe hemen hepimiz öylesine yoğunuz ve öylesine bir koşuşturma içerisindeyiz ki geriye dönüp, bir durum değerlendirmesi bile yapamıyoruz.
İşte bu yüzden de ortak iletişim kanalları kuramıyor ve aynı dili kullanmakta zorluk çekiyoruz.
Birimiz için çok önemli olan bir şey, bir başkası için hiçbir anlam ifade etmeyebiliyor...
Peki, bu durum nereye kadar böyle devam edecek, ne zaman bu gidişata dur diyeceğiz?
Görünen o ki hemen hepimiz bu durumdan şikâyetçi olmamıza rağmen, çözüm üretmeye hiç yanaşmıyoruz. Çünkü bu kolayımıza geliyor!..
İletişimin olmadığı bir yerde gerisi teferruattır.
Aynı şeyleri düşünüyor, aynı şeyleri konuşuyor ve aynı şeyleri istiyoruz ama birbirimize tahammülüz yok.
Öylesine kamplara ayrıldık ki ortak noktalarımızı unuttuk, en fazla önem verdiğimiz değerlerimizi bile sıradanlaştırdık.
