Birinin ayağına diken battığında, o onun sorunu deyip, görmezden gelmeye başladık...
Sözü fazla uzatmadan, eğitime ve boş kalan kontenjanlara getirmek istiyorum.
Üniversitelerde 250 bine yakın boş kontenjan var, yarısı devlet ise yarısı da özel.
Özel okullarda ise kontenjanların neredeyse yarısı yani yüz binlercesi boş!
Ve bunların hepsi de milli servet!
Madalyonun görünen yüzünde bu var.
Diğer yüzünde ise tam bir savurganlık.
Savurganlık
Üniversiteye girmek için kapı önünde bekleyen 2 milyon 300 bin aday varken, 250 bin kontenjanın boş kalması tam bir işgüzarlık, öngörüsüzlük, plansızlık, aymazlık, savurganlık yani adına ne derseniz deyin, kabul edilebilir bir durum değil.
Liselerde ise durum daha da vahim!
Bu yıl, ne olduğu belli olmayan yeni sınav sistemi nedeniyle tam bir kaos yaşandı.
Herkes evine en yakın, istediği okula gitmeyi beklerken tam tersi oldu.
Daha da vahimi, tam gün eğitime geçilecek, sınıf mevcutları 30’a inecek derken, neredeyse tüm liselerde ikili eğitime geçildi, sınıf mevcutları da 45-50’ye yükseltildi.
Ve sıkı durun, bu arada, bu ülkenin kaynaklarıyla yapılan özel okullarda, her iki kontenjandan biri boş.
Doluluk oranları pek çok okulda yüzde 50 bile değil.
Yani bir yanda, sabahın köründe ve akşamın karanlığında okula gidip gelen öğrenciler, tıkış tıkış sınıflar; öte yanda öğrenci bekleyen bomboş liseler!
Peki neden?
Sosyoekonomik bir çöküntü, hepsi bu!
Kıyıda köşede milyonları olanlar bile, bedava olsun, benim olsun anlayışında.
Taşa, toprağa, betona para yatırıyor ama en değerli varlığım dediği çocuğunun geleceği için para harcamıyor!
Devlet ise durgunluk çıkmazına giren hemen her sektöre teşvik sağlayıp, KDV indirimine giderken, eğitime sağladığı desteklere son veriyor, dahası, asla KDV indirimine gitmiyor!..
