Mutlu yılların formülü ne?

Ne güzel!
Peki, kimi, ne mutlu eder? Örneğin Milli Piyango’nun büyük ikramiyesi bir mutluluk kaynağı mı? Çıkanlardan kaçı mutlu oldu?

Sıradan gidelim.
Ölüm kalım meselesi olarak gördükleri sınavlara hazırlanan öğrencilere bakalım. İstedikleri okulları kazandıklarında ve hatta mezun olduklarında 
mutlular mı?
Peki ya, yeni mezun öğretmen, mühendis, mimar, avukat ve diğer diploma sahiplerinin ne kadarı mutlu?
İktidarıyla, muhalefetiyle, siyasetçilerden bugüne kadar mutlu olanını gördünüz mü?
En büyüğünden en küçüğüne, esnafından holding sahibine bir kulak verin, günü kurtardım diye sevinen dışında Allah’a şükür diyen kaç kişi çıkar?
Medyaya göz atalım. Patronundan muhabirine, memnun olan birini görürseniz, bize de haber verin ki sırrı neymiş öğrenelim.
Bu gece, herkes bir şekilde eğlenirken ya da eğlenenleri dudak kıvırarak eleştirirken, onların huzuru için sabaha kadar nöbet tutan polisleri, askerleri ve diğer güvenlik güçlerini gözünüzün önüne getirin! Siz olsaydınız, ne kadar mutlu olurdunuz?
Hastanelerdeki doktorları, hemşireleri, diğer sağlık personelini, hastaları refakatçilerini düşünün, böylesine zor bir görevi, böylesine önemli bir günde de yerine getirdikleri için eminim ki fazlasıyla gururlular ama ne kadarı şu anda başka bir yerde olmak istemezdi ki?
Köylü köylülüğünden, kentli kentliliğinden memnun mu? Köydekiler şehre, şehirdekiler de daha sakin yerlere kaçmanın hayalini kurarken, mutluluğu hep uzaklarda aramıyorlar mı?
Onu, bunu, şunu bırakıp, her şeye sahip olanlara bakalım. Sahip olduklarının ne kadar farkındalar? Elindekiler için değil, kaçırdıkları için mutsuzlar!

Yazının devamı için tıklayınız