Sayısal Veriler İyi Ama!..

Eğitimle ilgili değerlendirmeler, hep sayılarla yapılıyor.
Öğretmen, öğrenci ve okul sayılarındaki artışlar ballandıra ballandıra anlatılıyor. 
Memnuniyet verici bir durum.
Ama çok daha önemli olan, sayısal artışlar değil, kalite olmalı!
Okul, öğretmen, öğrenci sayıları, Osmanlı'ya da Cumhuriyet'in ilk yıllarına göre, olağanüstü artışlar gösterdi.
Peki, o günlerin doktoru, mühendisi, öğretmeni, yargıcı, askeri, esnafı ya da diğer meslek erbabı ile bugünü kıyasladığınızda, nasıl bir tablo ortaya çıkıyor.
Müthiş gelişmeler de var, erozyona uğrayan değerler de var.
Peki önceliğimiz ne olmalı?
Sayısal artış mı, kalite mi, ortak değerler mi yoksa çok daha farklı arayışlar mı?
İşte asıl bu konulara kafa yormalıyız.
Türkiye'nin dört bir tarafını, üniversitelerle donattık ama içini dolduramadık, kalitesini yükseltemedik. Tüm liseleri anadolu lisesi yaptık ama dünün mahalle liselerini bile arar olduk, yabancı dille eğitim yapıyoruz dedik ama dil öğreneni göremedik, mesleki eğitim memleket meselesi dedik, meslek liselerini tarihe gömdük...
Sınavlarla yatıp, sınavlarla kalkıyoruz.
Sanki eğitimin tek sorunu buymuş gibi.
Oya eğitimin öncelikli misyonu ülkesiyle, milletiyle, bayrağıyla gurur duyan, donanımlı, soran, sorgulayan, çözüm üreten, girişimci yurttaşlar yetiştirmektir?
Peki bunu ne kadar yapabiliyoruz?..