Bu sorunun cevabı çok kolay gibi gözükse de kişiden kişiye, ülkeden ülkeye, aileden aileye değişebilir.
Geçenlerde bir arkadaş, “Eğitimi, burjuvazi, kendine eleman yetiştirsin diye geliştirdi, devletler de bunu kendine sadık yurttaşlar yetiştirmek için kurumsallaştırdı” dedi. Kendine göre fazlasıyla gerekçesi vardı.
Sokağa çıkıp bir mikrofon uzatın ve eğitimi sorun, neler neler söylenecektir.
Hiç kimse, bu beni aşar demez, tıpkı futbol maçı yorumcusu gibi anlatır da anlatır.Haksız mı, hayır? En azından beklentilerini ortaya koyuyor.
Liseye giden bir çocuğunun olmasını, Milli Eğitim Bakanı olmak için yeterli gören politikacılar oluyor da, eğitim konusunda ahkâm kesen veliler neden olmasın ki!..
Oysa eğitim ve öğretim de bir ilim dalı ve ayaküstü konuşulmayacak kadar önemli.
Veliler, öğrenciler, öğretmenler, sivil toplum örgütleri neler istediklerini dile getirecek, devlet de anayasal çerçevede bu istekleri eğitime yansıtacaktır.Denklem çok basit ama hani şu bin yıldır çözülemeyen sorular gibi hiç kimse üstesinden gelemiyor!..
