TÜRKİYE'DE LİYAKAT...

İnsan kaynakları yönetiminde bizim gibi ülkelerde malesef, liyakat yerine, siyasi ya da sosyal bir gruba ait olma ve sadakat daha çok ön plana çıkıyor. Liyakat geri planda kalıyor. 
İşe alım sürecinde başvuranların teknik yeterliliği, kişiliği, zekası yerine, alınacak kişinin, kimin ya da hangi grubun yakını olup olmadığına, kimin ya da kimlerin referansıyla geldiğine, kuruma bağlanıp bağlanmayacağına daha çok bakılıyor. Bu durum terfilerde de aynı şekilde devam ediyor. 
Özellikle tepe yönetim ile ilişkilerinde ''uyumlu'' olan kişilerin terfi etme olasılığı da artıyor.
''İş yerinde liyakat yerine bir takım ayrıcalıklar verme şeklinde gösterilen kayırmacılık'' olarak ifade edilen Nepotizm de profesyonel çalışma hayatına zarar veren bir unsurdur.
İşe alımlarda, Liyakatın yanısıra, objektif kriter ve nitelikler yani ehliyet te aranmalıdır. Ehliyet, bir işi yapmaya yeterli olan, elverişli olan kişiyi seçmektir.
Üniversiteden mezun olan donanımlı bazı gençlerimiz, hiçbir menfaat grubuna yakın değilse malesef iş bulmakta zorlanıyor.
Ya da iş değiştirmek isteyen bir kişi de, güçlü bir referansı yoksa, parlak kariyer ve liyakatına rağmen istediği işi bulamıyor.
Liyakat olmadığı için bir meslekte zaman ve çalışmayla elde edilen aşama, başarı ve uzmanlığı ifade eden Kariyere de ulaşılamıyor.
Aile şirketleri de, dışarıdan profesyonel yönetici istihdam etmedikleri için büyüyemiyorlar.
Bir yılı aşkın süreyle kaldığım Güney Kore'den bir örnek vermek istiyorum. Çünkü, 1960'lı yıllara gelinceye kadar biz Güney Kore'nin ekonomik olarak önündeydik ancak onlar sonra bizi daha sonra geçti.
Bir süre Samsung Ekonomik Araştırmalar Kurumu'nda (SERI) bulundum. Bu kurumda, Samsung kurucu başkanı Lee Byung-Chu ile aynı akrabayakınlığından gelen kişilerin alt yönetimde çalıştığını gözlemledim. Halbuki bu kişiler, mevcut yöneticiden önce kuruma girmişlerdi.
Sebebini sorduğumda, yöneticinin üniversiteden çok iyi derecelerle mezun olması ve parlak kariyeri nedeniyle başa getirildiğini söylemişlerdi. Yani akraba yakınlığının değil liyakatın önemi vardı.
Bizde, profesyonellik kriterleri pek aranmadığı için de ekonomide rekabet gücünü arttıran toplam verimliliğe ulaşılamıyor.