Sorunların çözümü konusunda kurtarıcıyı hep uzaklarda arıyoruz. Birileri bizim yerimize konuşsun, çözüm üretsin, hayata geçirsin istiyoruz. Taşın altına el koyma ya da bu konuda mücadele edenleri destekleme noktasında hep temkinliyiz.
Hani hep okumadığımız, okumayı sevmediğimiz söylenir ya gerçekten çok doğru.
Bırakın gazete, kitap okumayı, kendimizi bizzat ilgilendiren konularla ilgili yazıları bile yeterince okumuyor, tartışmalara katılmıyor ve oyumuzun rengini ona göre belirlemiyoruz.
Ne acı ki buna, en okumuş kesimimiz olan eğitim ordumuzun her kademesindeki insanlarımız, öğretim üyelerimiz, öğretim görevlilerimiz, öğretmenlerimiz, velilerimiz ve öğrencilerimiz de dahil.
Her seçim önemlidir.
Yerel seçimler daha da önemlidir.
Oturduğumuz semte, kente hizmet edecek, değer katacak, sorunlarımıza çözüm üretecek Başkanı seçmek için sandığına gidiyoruz.
Peki meydanlarda ya da ekranlarda konuşulan sorunlar, bizim sorunlarımız mı?
Çoğu değil.
Madem öyle, o zaman kendi sorunlarımıza neden dikkat çekmiyoruz?
En önemlisi de en azından oyumuzla çözümün bir parçası olacağımızın işaretlerini neden vermiyoruz?
Kabahatlı sorunlarımıza vakıf olmayan, bu konuda bir çözüm üretmeyen siyasetçilerde mi yoksa sorunlarını dile getirmeyen bizlerde mi?
Bir mahalle ya da kent sakini için daha iyi bir okul, daha iyi bir eğitim, daha iyi bir mesleki yönlendirme, istihdam ve daha huzurlu ve konforlu bir yaşam, oyunun rengini belirleyecek öncelikler arasında yer almayacak da ne alacak?
Ne olur önce ne istediğimize karar verelim sonra da bunu, bu sorunlarımızı çözmeye aday olanlara duyuralım.
İşte o zaman eminiz ki her şey çok daha güzel olacaktır.
Enerjimizi yapılamayanlar için değil yapılması gerekenler için harcayalım...
