Korkarak öğrenilen bilginin ya da yapılan işin hiç kimseye bir yararı olmaz.
Bugüne kadar neler denemedik ki... Peki, hangisi başarılı oldu?
Ödevini yapmayana iki katı ödev vermek, derse geç kalanı kara tahtanın önünde tek ayak üstünde bekletmek, biri hata yaptı diye tüm sınıfı cetvelle avuç içi dayaktan geçirmek, başarılı olduğu dersleri görmezden gelip, başaramadıkları yüzünden okuldan atmak ve daha neler neler...
Neden hep, “Hadi aslanım, sen başarırsın” diyen öğretmenler en çok sevildi? Kızan değil, gülen öğretmenler unutulmadı? Disipline gönderene değil affedene saygı duyuldu?
İnsan harcamak, hele bir de öğrenciyse en kolayı. Zor olan, her şeye rağmen onları kazanmak.
Eğitimin ulvi amaçlarından biri de odur!
Nasıl bir eğitim?
Görerek, dokunarak, yaşayarak ve en önemlisi de üreterek yaşama katkı sağlayacak bir eğitim modeli hepimizin en büyük dileği.
Peki, bu o kadar zor mu?
Kolay olmadığı kesin ama çok daha önemlisi buna yediden yetmişe hepimizin inanması gerekiyor.
Eğitim reformları ne kadar güçlü olursa olsun, öğrenci, öğretmen ve velilerin beğenisini kazanmadıysa, onların olurunu almadıysa yani sürdürülebilir hale gelmediyse, ayakta kalması mümkün değil. Bunun çok örneklerini gördük, yaşadık, “Yazık oldu” dedik.
“Nasıl bir eğitim?” sorusunun cevabı dün farklıydı, bugün çok daha farklı, yarın ise bugün için hiç öngörülmeyen boyutlarda olabilir.
Eğitim bilimciler, sosyologlar, fütüristler, psikologlar ve diğer bilim insanları bunun için var. Bu noktada derslerini çok iyi çalışıp, siyasileri bilgilendirmeleri gerekiyor ki onlar da doğru olanı yapsınlar.
Hemen her alanda müthiş bir değişim söz konusu ve bu değişimi ayakta tutacak meslek insanları kadar, bu değişime uyum sağlayacak bireyler yetiştirmek de çok önemli.
Eğitimin dünden bugüne gelen “soran, sorgulayan, araştıran, üreten, iyi bir insan, iyi bir yurttaş yetiştirmek” gibi ulvi görevleri asla yok olmayacak ama yeni gelişmelere uyum sağlayacak donanım ve yetkinlikler kazandırmak da olmazsa olmaz hedefler arasında yer almalıdır.
Sınav odaklı eğitimde 50, 100 bin kişi mutlu olsun diye milyonlarca öğrenciyi, anne babayı, bilgi hamalı yapmakla kalmayıp stresle perişan ediyoruz.
Oysa herkesin başarılı ve mutlu olacağı bir alan mutlaka var. Keşke biraz da buna kafa yorsak…
