Okulundaki öğrencilere sporun her türlüsünü sevdirmiş ama en çok da kayağı.
Kayan öğrenci videolarını izlediğimde, helal olsun dedim ama kaydıkları derme çatma aletleri görünce şaşkınlığım, sevincim, takdirim daha da arttı.
Uçsuz bucaksız kar denizinde dans ettikleri derme çatma kayaklar, eski okul sıralarından arta kalan birkaç demir ve birkaç tahta parçasından ibaret. Gerisi yaratıcılık, yetenek, azim ve Oğuzhan Ayan’ın (fotoğrafta ortadaki) olağanüstü çabaları!
Azmin zaferi
“Böylesi olanaksızlıklar içerinde bu mucizeyi gerçekleştirenlere, bir de imkân sunulsa neler yapmazlar ki?” diye yazmıştım, sağ olsunlar hem Gençlik ve Spor Bakanlığı’ndan hem MEB’den hem de Türkiye Kayak Federasyonu tarafından aranmışlar. Eminiz ki arkası da gelecektir.
Kaydıkları alete “gavik” diyenler de var, demir kızak diyenler de, ne kadar güvenilir olduğunu da sorgulayan yok, çünkü keyif alıyorlar.
Oğuzhan Hoca, okulunda sadece kayakla yetinmemiş. Masa tenisi, futbol, voleybol ve satrançta da güçlü takımlar kurmuş. Bölgesel ve ulusal turnuvalara da katılıyorlarmış.
Saklı köyünde, kız öğrenciler de dahil spor yapmayan da yok gibi. Ve hemen hepsi de mutlu mu, mutlu...
Okul, bir anlamda eski köy enstitüleri gibi. Demir kızaktan masa tenisi masa ve raketlerine kadar her şeylerini kendileri üretiyor. Çünkü hem fakirlik var hem de kar, kış nedeniyle uzun süre yollar kapalı!..
