Umut Tacirliği

Sanki tüm öğrenciler üniversiteye girecekmiş gibi akademik eğitimi dayatıyoruz, sanki hepsinin işleri hazırmış gibi diplomalı işsizler ordusu yaratıyoruz, sanki hepsi zengin ve güç sahibi olacakmış gibi hayallerle donatıyoruz sonra da orta yerde bırakıyoruz. Bu yüzden de ebeveynler de, çocukları da mutsuz, hem de çok mutsuzlar!..
 
Eğitim sistemimizin elbette yeni bir dizayna ihtiyacı var.

Ama bunun yolu pedagojiden, akıldan ve bilimden geçmeli.

Yoksa yeni baş ağrıları yaratık ki, işte onu kaldıramayız.

Mutlu, başarı ve üretken olmak için ille de çıtayı çok yükseklere çıkarmak gerekmez

Bazen onları,en hayalini kurdukları hayata, en kısa yoldan da ulaştırabiliriz ama biz gençlerimizin hayatlarını öylesine zorlaştırıyoruz ki, iş güç sahibi olduklarında artık hiçbir heyecanları kalmıyor.
İnsan gücü planlaması olmadan, istihdam planlaması olmaz.

İlle de eğitim ama nasıl bir eğitim işte bunun iyi sorgulanması gerekir.

Her çocuk ayrı bir dünya bu yüzden her öğrenciye aynı reçeteyi dayatmak kadar yanlış bir şey olamaz ve biz bunu yıllardır yapıyoruz.

Eğitim ciddiye almadığımız sürece de başımız ağrımaya devam edecek.

Bakalım nereye kadar!..