Çocuk Olmak Keyfi mi, Eziyet mi?

Çocuk bayramı olan tek ülkeyiz diye, sürekli gururlanıyoruz. Yalan değil. Evet, çocuk bayramı olan tek ülkeyiz. Peki, aynı zamanda, çocuğa hak ettiği değeri veren bir ülke miyiz? İşte bu soruya evet demek mümkün değil. Araştırmalara bakılırsa, en azından bazılarımıza göre, halimiz hiç de fena değil.

En azından komşularımıza göre daha iyi durumdayız. Ama çocuklar için aynısını söylemek o kadar da kolay değil!

Okulda olması gerekirken, pek çoğu okulda değil sokakta. Çocuk evliliklerin oranı, olağanüstü düzeyde. Çocuk işçilerin sayısı, her geçen gün artıyor.

Eğitim onlar için bir keyif değil, eziyet. Yarış atı gibi bir sınavdan çıkıp, diğerine koşturuyorlar. İlgi ve yetenekleri doğrultusunda eğitim gören, yok denecek kadar az. Onları ne kadar çok sevdiğimizi, onlara ne kadar önem verdiğimizi bıkmadan, usanmadan anlatmaya devam ediyoruz. Ama çocuk da olsalar artık onlar da kanmıyor. Lafa değil kendileri için yapılanlara bakıyorlar. Devletin çocuklara bakış açısında iyileşme yok mu, elbette var. Aileler, eskiye oranla çocuklarıyla daha az mı ilgileniyor? Elbette hayır. Pozitif yönde fazlasıyla gelişme var. Ama hâlâ hak ettiklerinin çok uzağındalar...

Elbet gün gelecek, çocuklarımız bizim de baş tacımız olacak. Bunun umudu bile, bu haftayı keyifle geçirmemize yeter de artar. En azından bir haftalığına da olsa, dünü dünde bırakıp geleceğe bakalım...

Dünya Çocuk Günümüz, haftamız yılımız kutlu olsun…